W obiegowej opinii gry wojenne kojarzą się z potężnymi planszówkami zawierającymi setki żetonów, grubą księgę reguł, mnóstwo tabel i niuansów. Coś tylko dla cierpliwych gości, którzy zamykają się na wiele godzin i przerzucają się ciągiem wyrażeń arytmetycznych, symulujących kontrofensywę jednostek pancernych na silnie bronione pozycje przeciwnika w mroźną, grudniową noc (uff). Na szczęście ten stereotyp nie jest do końca prawdziwy, a rzeczywistość potrafi zadziwić nawet największych przeciwników gier wojennych.

W dniu 8 kwietnia 2006 roku odbył się I Warszawski Konwent Gier Strategicznych GRENADIER. Cała impreza miała miejsce w Domu Kultury Śródmieście przy ul. Smolnej 9. Została organizowana z inicjatywy tego Domu Kultury  oraz Pracowni Mikromodelarstwa i Gier Strategicznych STRATEG i przy udziale firmy WARGAMER.

Powszechnie gry uważa się za kulturalną, umysłową rozrywkę, w której możemy konkurować z rywalami za pomocą naszego intelektu czy możliwości analitycznych. W takiej rozgrywce za nagrodę wystarczy nam satysfakcja, że nasze neurony okazały się zdolniejsze niż mózg przeciwnika. Jednak obok nich istnieje znacznie mroczniejsza rozrywka. Rywalizacja, w której nagrodą jest forsa, a jeszcze częściej góra forsy! Gry przy których odejście od stołu kosztowało kulkę ołowiu między oczy. Rozgrywki kipiące adrenaliną gdzie modlono się do wszystkich świętych, istniejących i nieistniejących. Walka z przeciwnikami, w której równie ważny był blef, jaja, inteligencja, brawura i fart. Czyli jednym słowem – gry hazardowe.

Starożytność fascynuje nas niezmiennie. Od surowej i zdyscyplinowanej Sparty, po kipiące kulturą i filozofią Ateny, od dumnego i prężnego Rzymu, po spaloną słońcem Kartaginę. Wielkie imperia, spektakularne bitwy, cudowne budowle i kawał europejskiej historii. Kolebka łacińskiej cywilizacji. Nie dziw więc, że ten fragment historii jest niewyczerpany źródłem dla twórców gier planszowych. I raz po raz powstają nowe tytuły.

Jednym z najbezpieczniejszych sposobów zadebiutowania na rynku jest wypuszczenie niewielkiej, mało rewolucyjnej, ale solidnej produkcji. Tak, aby przetrzeć szlaki i postawić pierwszy krok na niepewnym gruncie gier planszowych. Tak, żeby mówili o nas – „dobrze zapowiadający się debiutant”.

Sankt Petersburg to gra obok której nie można przejść obojętnym. Już liczba i waga nagród jakie zdobył jednoznacznie wskazują, że mamy do czynienia z tytułem nietuzinkowym. W 2004 roku zdobył nagrodę Deutscher Spiele Preis (drugie najbardziej prestiżowe niemieckie wyróżnienie) oraz International Gamers Award. Niewiele brakowało a sięgnąłby również po najważniejszą – Spiel des Jahres. Niestety w końcowym finale uległ Ticket to Ride.

Jest ich trochę. Kosztują najczęściej niemałe pieniądze. Często ustępują grywalnością najlepszym grom planszowym, ale nikt na ich widok nie przejdzie obojętnie. Mają w sobie pierwiastek szaleństwa i próbują swoją oryginalnością wyróżniać się z tłumu gier planszowych i karcianych.

Queen Games to niemiecki wydawca specjalizujący się w sprzedaży tytułów należących do tzw. german-style. Przeważająca większość z nich to gry handlowe, ekonomiczne i familijne o niedużym stopniu złożoności. Bez wątpienia najgłośniejszą jest Alhambra, która zdobyła Spiel des Jahres w roku 2003.

Niemieckie wydawnictwo Amigo specjalizuje się w wydawaniu szerokiego spektrum produktów rozrywkowych. Poczynając na karciankach kolekcjonerskich, niekolekcjonerskich, przez gry planszowe kończąc na zabawkach i artykułach szkolnych (długopisach, kredkach, flamastrach itp.)

Steve Jackson to jedna z najbardziej znanych postaci na rynku gier nie-elektronicznych. Na swoim koncie ma takie tytuły jak Car Wars, Ogre i wiele innych. Jest także twórcą popularnej, uniwersalnej mechaniki GURPS przeznaczonej dla gier fabularnych. Pod jej szyldem ukazały się setki dodatków utrzymanych w najróżniejszych światach i konwencjach. Ciężko znaleźć temat, którego cykl GURPS nie poruszył.