Fani gier planszowych lubią przypominać ile to korzyści możemy czerpać z naszego hobby. Możemy rozwijać nasze zdolności analityczne, strategiczne, dedukcje – generalnie ćwiczyć umysł. Nic jednak w środowisku nie odbywa się bez efektów ubocznych. Jeżeli trenujemy mózg to często osłabiamy nasze ciało. Sfera fizyczna ponosi negatywne konsekwencje naszej zabawy.

Jak każdy porządny blog tak i ten musi mieć swój co miesięczny wybór najlepszej gry. Tytułu, który w danym miesiącu zrobił na mnie największe wrażenie i okazał się najbardziej godny wyróżnienia. Ocena jest zupełnie subiektywna. Nie opiera się na zdaniu większości, panującej opinii czy otrzymanych przez daną grę nagród. Liczy się tylko jak dana pozycja wypadła w moich oczach.

GOOD ASH What… are you? Are you me?

Po pierwszych informacjach o nadchodzących polskich edycjach Power Grid i World of Warcraft napisałem do obu wydawców list z garścią pytań. Lacerta odpisała szybko, ale nowych wiadomości była skromna liczba.

W grach komputerowych istnieje słynna pozycja, która jest symbolem wiecznego odwlekania i przekładania. Jej produkcja trwa już prawie dziesięć lat, a nadal nie widać końca. Programiści wciąż i wciąż ją rozwijają aż okazuje się, że konkurencja znowu uciekła, producenci kart graficznych dostarczyli jakieś nowe ficzery i trzeba przerabiać kod silnika, żeby być na bieżąco z nowinkami. I tak w kółko. Oczywiście mowa o Duke Nukem Forever. Ostatnie słowo nazwy złośliwie komentowane jest jako „Na zawsze w produkcji”.

Lato rozpoczęło się na dobre. Nie tylko kalendarzowo, ale i pogodowo. Trzydzieści stopni w cieniu staje się normą. Z tych też powodów coraz częściej weekendy będę spędzał na działce kilkadziesiąt kilometrów za Warszawą, a mniej na regularnych (do tej pory) spotkaniach na Smolnej, w Alibi i w Paradoxie. Tam można wykąpać się, poleżeć nad rzeką, połazić po lesie, pojeździć po okolicy na rowerze. W taki ukrop jedyna metoda przeżycia. A do tego jeszcze można przy okazji pograć w planszówki.

Andreas Seyfarth to projektant, który powinien być znany każdemu kto choć trochę interesuje się grami planszowymi. Może nie jest tak twórczo płodny jak Reiner Knizia czy Wolfgang Kramer. Nie ma tak dużej ilości sprzedanych egzemplarzy swoich gier jak Alan R. Moor czy Klaus Teuber. Nie mniej jednego mogą mu wszyscy inni autorzy tylko pozazdrościć. Mianowicie pierwszego miejsca w najbardziej znanym rankingu tworzonym przez fanów na świecie – rankingu BoardGameGeek. Za co? Oczywiście za Puerto Rico. Jedną z najbardziej klimatycznych i fascynujących gier wyprodukowanych do tej pory.

Drugi Planszówkon już dawno za nami. Człowiek wrócił do normalnej rzeczywistości (niestety) i może rozsądnie zastanowić się co w nim było ciekawego, a co warto byłoby jeszcze poprawić. Podzielić się też elementami, które zrobiły na nim największe wrażenie.

We wtorek „zelektryzowała” nas wiadomość, że we wrześniu pojawi się polska wersja Power Grida. Nie minął więcej niż jeden dzień, jeszcze nie uspokoiliśmy się po zasłyszanej wiadomości, a tu jak grom z jasnego nieba uderza wieść, że będziemy mieli w sierpniu polski World of Warcraft. Czy pojawia się ten długo wyczekiwany boom? Czy czeka nas nawałnica tytułów? Niestety wątpię.

Taki ciekawy (albo nie, za wcześnie jeszcze mówić) tytuł wpadł mi w oko. Kilku Amerykanów dyskutowało o nim, że będzie jedną z ważniejszych premier zbliżającego się konwentu Origin. Wyjść ma oficjalnie na rynek 26 czerwca.