Czesi w wielu gałęziach rozrywki są przed nami. Choćby cofnijmy się trochę lat wstecz i obejrzyjmy rynek gier komputerowych. Illusion Softworks. Mała czeska firma wypuszcza Hidden & Dangerous, którym w krótkim czasie zachwyca się rynek. Idąc za ciosem wydaje Mafię, a później Vietcong.

I smutno i wesoło. Smutno bo to ostatnie wyścigi w pierwszej edycji mistrzostw Warszawy w Pitchar mini, wesoło bo czekają nas kolejne, wielkie emocje. Witam więc wszystkich na ostatnim wyścigu jaki nas czeka. Mistrza wśród kierowców już mamy. Ja_n zapewnił sobie na poprzednim torze ostateczną wygraną.

Październik to z punktu widzenia marketingowców początek najgorętszego, pod względem sprzedaży, okresu w całym roku. W sklepach zaczną pojawiać się świąteczne witryny, w telewizji reklamy z Bożym Narodzeniem w roli głównej. Choć do Wigilii i prezentów jeszcze ponad dwa miesiące, producenci i sprzedawcy nie mają zamiaru próżnować, chcąc wydłużyć gorączkę zakupów do maksimum. Każda dziedzina rozrywki dostaje w tym okresie powera. Gry na PC i konsole po prostu wysypują się na rynek. Pojawiają się najbardziej oczekiwane tytuły. Podobnie jest i z grami nieelektronicznymi.

W branży mówi się, że wersje Himalaya dla 5 i 6 graczy wymyślił Bruno Faidutti. To on po zapoznaniu się z podstawową wersją stwierdził, że brak możliwości grania w więcej niż cztery osoby to duże niedopatrzenie ze strony autora i wydawcy. Długo musiało minąć czasu aż twórcy zdecydowali się na przygotowanie odpowiedniego rozszerzenia. W końcu w tym roku to nastąpiło. Miałem okazję w nią grać i kilka słów jak wypadła.

Kilka lat temu Klaus Teuber zdecydował, że chciałby stworzyć grę, która nie będzie po prostu dodatkiem do Osadników. Niech i będzie utrzymana w klimacie wielkiego poprzednika, niech dzieje się w świecie Catanu, ale jednocześnie ma być samoistną, pełną gra. Jak chciał tak zrobił. W roku 2004 pojawiła się pierwsza produkcja Candamir: The First Settler, należąca do Catan Adventures. Spotkała się z życzliwym przyjęciem fanów i rok później pojawiła się kolejna produkcja Elasund: The First City of Catan.

Mezopotamia zwana jest powszechnie pierwszą cywilizacją. Na tytuł cywilizacji trzeba sobie jednak zasłużyć. Historycy nie dają jej ot tak sobie. Trzeba wyróżniać się zorganizowanym ośrodkiem miejskim, monumentalnymi budynkami sakralnymi, pismem czy handlem. Spełniasz to? Ok – jesteś cywilizacją. Nie spełniasz? Jesteś bandą dzikusów. Nie ma co się rozdrabniać.

W Alibi ostatnio nie byłem, ale pobytu na Smolnej darować sobie nie mogłem. Wpadłem o tej najmniej adekwatnej godzinie gdy większość partii już się zaczęła i nie da się dołączyć. Na szczęście takich nie zajętych niczym dusz było więcej, więc można było coś zorganizować. Byle żeby było szybko, łatwo dało się wyjaśnić zasady i sporo osób mogło w to zagrać. Przy takich wymaganiach oczywistym kandydatem był…

Wiele gier czasu rzeczywistego przypomina teleturnieje. Patrząc na nie z boku wydają się proste i trywialne. „Jak ten gość nie mógł na to odpowiedzieć! Gdybym ja był na jego miejscu na pewno bym wygrał”. Punkt widzenia zmienia się diametralnie gdy faktycznie staniemy się uczestnikiem zabawy. Wtedy nie jest to już wszystko takie proste. Zaczynamy rozumieć dlaczego poprzedni gracz miał takie problemy.

Całkiem niedawno Galakta poinformowała, że w ich planach wydawniczych znajdzie się Blue Moon City, planszówka autorstwa Reinera Knizii. Gra, która w tym roku była nominowana do Spiel des Jahres. Postanowiłem poważniej się nią zainteresować i sprawdzić czy trafi na moją listę zakupów. Rozegrałem cztery partie do tej pory: trzy w wersji dwuosobowej, jedną w trybie czteroosobowym.

W jakiś niezrozumiały sposób nie dotarł do mnie materiał filmowy zrealizowany przez ja_na, dotyczący poprzedniego wyścigu. Nadrabiam więc teraz. To materiał z wyścigu III, odbywającego się podczas Planszówkonu. A dalej zapraszam na relację z czwartego wyścigu.