Bardzo trudno jest zrobić grę planszową czy karcianą, która symuluje sportową grę zespołową, na przykład piłkę nożną. Wszelkie próby najczęściej kończą się dwojako. Albo zostaje stworzona bardzo skomplikowana symulacja, często wręcz niestrawna z powodu dużej liczby zasad, tabelek, wyjątków itd. itd., albo powstaje całkiem grywalna gra, ale nie mająca z piłką nożną wiele wspólnego. Co prawda są piłkarze, podania, strzały na bramkę, ale wszystko na tak wysokim poziomie abstrakcji, że nie czujemy, że bawimy się w futbol. Na szczęście są chlubne wyjątki, i o takim chcę dzisiaj napisać – Fussball-Taktik 2006.

Tam gdzie tworzy się wiele, tam każdy wyróżniający się pomysł jest na wagę złota. Stąd tak popularna w planszówkach jest metoda wznawiania starszych tytułów. Jeżeli poprzednia wersja była obiecująca, ale czegoś brakowało, wykonanie graficzne nie było na wysokim poziomie, zasady nie zostały odpowiednio zbalansowane i doszlifowane, czy wręcz system reklamy i dystrybucji nawalił to trzeba wyciągnąć wnioski, poprawić taką grę i sprzedawać ją jeszcze raz. Zjawisko remake’ów tak znane ze światka filmowego nie omija też planszówek. Najlepszym tego przykładem jest wydany pierwotnie w 2004 roku Jenseits von Theben.

Nie mylić z Torres, bo choć nazwa podobna to te dwie gry łączy tyle co piernik z wiatrakiem, czyli niewiele. Tyros to produkcja Martina Wallace’a, autora Railroad Tycoon, Age of Steam, Conquest of the Empire i wielu innych. Przenosimy się do basenu Morza Śródziemnego w czasy starożytne. Tutejsze królestwa przechodzą gwałtowny rozwój i stopniowo przekształcają się w wielkie imperia. Gracze natomiast jako tutejsi kupcy, w pełni kosmopolityczny, nie związani z żadną nacją, chcą zdobyć jak największe wpływy ekonomiczne. Realizują to przez podróżowanie okrętami po Morzu Śródziemnym, dobijają do atrakcyjnych brzegów, próbują tam założyć miasta. Cel jest prosty – mieć jak ...

Jako, że nie mam czasu na prowadzenie długich polemik via forum pozwolę sobie wyłożyć swoje spojrzenie na tegoroczną i przyszłą nagrodę Gry Roku korzystając z bloga. Temat jest na tyle gorący i wywołuje tak skrajne emocje, że byłoby błędem siedzenie cicho i tylko przysłuchiwanie się całej dyspucie. Szczególnie, że byłem tym razem w tzw. instytucji ekspertów i miałem wpływ na to co zostanie nominowane.

Jak już Folko pisał szczegółowa recenzja Colosseum będzie w ŚGP (swoją droga pewnie macie już serdecznie dość pisania „a to będzie w ŚGP, a tamto będzie w ŚGP, a co do cholery będzie na GAMES FANATIC?!”, cóż musicie zrozumieć to nasze nakręcanie koniunktury na kolejny numer :) ) .

Seenot im Rettungsboot to gra, o której trzeba trochę więcej napisać, ponieważ wyróżnia się z pośród innych planszówek i dla wielu grup graczy może stać się pozycją obowiązkową. Tego rodzaju tytułów negocjacyjnych nie jest wcale tak dużo na rynku, więc warto je doceniać i poświęcić im trochę czasu. Tak na pierwszy rzut oka najbardziej kojarzy mi się Seenot im Rettungsboot z Mall of Horror. Co prawda nie grałem w ten drugi tytuł, ale czytałem sporo recenzji i dość wyraźnie czuje się, że obie produkcje mają wiele elementów wspólnych.

Druga edycja tej małej imprezy ponownie zebrała osoby zamieszkujące południową Polskę w większości Małopolan. Jak sama nazwa wskazuje spotkanie skupiało miłośników historii i wojskowości, którzy swoje zainteresowania kierują w stronę wojennych gier planszowych. Z racji małej ilość zgromadzonych osób imprezę można byłoby nazwać Minicon lub też patrząc pod kątem tytułów rozgrywek Zulucon, bowiem zdecydowana większość uczestników skupiała się wokół gier autorstwa Sławka Łukasika.

Czas na poważne zmiany na Games Fanatic. Powstawanie Świata Gier Planszowych wpłynęło niekorzystnie na funkcjonowanie bloga i czas to zdecydowanie i nieodwołalnie zmienić. Trzeba się przegrupować, poprosić o posiłki i przywrócić większa aktywność w serwisie. Stąd od dnia dzisiejszego Games Fanatic połyka całą redakcję Świata Gier Planszowych i będzie miejscem gdzie redaktorzy ŚGP będą mniej oficjalnie, mniej formalnie, ale za to szczerze do bólu poruszać najróżniejsze ogólnoplanszówkowe kwestie. Kogo wkrótce będziecie mogli tutaj poczytać?

Tegoroczna formuła polskiej Gry Roku zmieniła się drastycznie. Zamiast możliwości głosowania na każdą (bez wyjątku) grę opublikowaną w roku 2006 można głosować skromnie tylko na jeden z pięciu tytułów. Te pięć szczęśliwych tytułów wybrała grupa ekspertów, w skład, której wchodziłem m.in. i ja.