Raz na jakiś czas na BGG lub na forum pojawia się postać w rozwianych szatach, ze zmierzwionym włosem i obłędem w oczach, która trzyma wielki transparent z odręcznie namalowanym słowem: „ZEPSUTA!”. Okazuje się, że nasz paladyn instrukcji, zelota strategii i Jedi planowania odkrył Jedyną Słuszną Strategię Wygrywającą. A „jak wszyscy wiedzą”, odkrycie takiej strategii oznacza, że autor jest beztalenciem, wydawca idiotą, a gra gniotem. Ech, naprawdę?

Każdy z Was przeżył to przynajmniej raz. Napalasz się na jakąś grę, nie możesz się jej doczekać, wahasz się nad potencjalnie dużym wydatkiem lub małoopłacalną wymianą, aż wreszcie robisz to – dostajesz pudełko z wymarzoną grą! Z wypiekami na twarzy czytasz instrukcję, zaganiasz współgraczy, siadacie, gracie i… klops. Dramat. Tragedia. To się nie miało prawa wydarzyć, a jednak… padłaś lub padłeś ofiarą autohypenozy. Masz grę, pełną – jak się okazało – pustych obietnic. Mnie ze względu na kompulsywne wręcz kupowanie nowych tytułów, zdarza się to niestety wcale nie tak rzadko. Oto kilka przykładów takich sytuacji:

Kilka dni temu na anglojęzycznym blogu wydawnictwa NSKN Games ukazał się tekst, będący swego rodzaju przestrogą dla aspirujących projektantów gier planszowych. Dowiemy się z niego, jakich błędów lepiej unikać przy kontakcie z wydawcą, wysyłaniu mu prototypów i generalnie przygotowywaniu się do obleczenia w tekturowe ciało naszej doskonałej, planszówkowej idei. Autor tekstu, Błażej Kubacki (Mistfall), był na tyle miły, że przetłumaczył tekst na język polski, dzięki czemu możemy się podzielić jego zawartością z Wami, czytelnikami GamesFanatic.

W dniach 6-9 sierpnia odbywa się w Warszawie duża impreza fantastyczna – Avangarda. To już dziesiąta edycja, a druga z rzędu, w programie której znalazło się miejsce dla planszówkowego bloku prelekcyjnego. W tym roku udało się zaprosić naprawdę ciekawych gości, którzy opowiedzą między innymi, jak przeprowadzić skuteczną kampanię na Kickstarterze czy… nie skopać konwentu z planszówkami :) Poniżej znajdziecie program i mapkę dojścia do budynku z prelekcjami, czyli wydziału Matematyki i Nauk Informatycznych (MiNI). Do zobaczenia w sobotę!

Na Nehemiasza ostrzyłem sobie zęby od Essen 2012, kiedy to pojawiły się pierwsze plotki o wydaniu tej gry. Zapowiedzi były od początku dość obiecujące – „innowacyjna mechanika worker placement” to tylko jeden z nieco zaskakujących sloganów, jakimi reklamowano nowy tytuł Łukasza „Wookiego” Woźniaka – znanego z wideorecenzji młodego twórcę gier, który na swoje magnum opus chyba jeszcze jednak wciąż czeka. Gra miała ukazać się na Essen 2012. Nie udało się. Miała pojawić się na Essen 2013. Też się nie udało. Pojawiła się wiosną 2014 i wzbudziła mieszane uczucia. A jak to było u nas? Ano było tak:

Zazwyczaj gry, których tłem jest przestrzeń kosmiczna to albo długie i męczące 4X pokroju Eclipse, albo ameritrashe gębą najpełniejszą, długie, losowe i strasznie przefabularyzowane (Gears of War czy Twilight Imperium). Jednym słowem, nic ciekawego dla eurofila. I wtedy wkracza gwiazda, czyli wydawnictwo Portal i wydaje wreszcie grę w kosmicznych klimatach, kompletnie klimatu pozbawioną. Miodzio! Ale czy aby na pewno? Czy Pośród Gwiazd wytrzymuje częste porównania do 7 Cudów? 

Gry logiczne to gatunek na wskroś czysty. Nie zaprzątają głowy fajerwerkami grafik, choć bywają piękne. Nie mieszają w głowie niezwykłą przygodą, choć przy stole potrafią się pojawić najgorętsze emocje. Nie porażają wreszcie mnogością zasad, choć są najtrudniejszym typem gier. Tak, gry logiczne to dla mnie sama esencja pojęcia „gra”, prawdziwy pojedynek umysłów, na którego wynik mają wpływ tylko właściciele tych umysłów. Talat dodatkowo wyróżnia się na tym tle, ponieważ zaprojektowano go z myślą o trzech osobach. Jak ten dizajn wyszedł? Zobaczmy.

Kilka dni temu zakończyło się wydarzenie rekordowe dla polskiej fantastyki et consortes. Wracałem do domu po pięknej krajowej A-Dwójce, płacąc niebotycznie wysokie myto na trzech kolejnych bramkach i słuchając pochrapywania pasażerów przebijającego się nawet przez wizgot silnika pędzącego sto pięćdziesiąt auta. Jadąc tak przez te pola malowane zbożem rozmaitem, zrozumiałem, że budzi się we mnie przedziwne uczucie, które ostatni raz czułem jako wracający z kolonii nastolatek. „Pyrkonie”, pomyślałem, „cóżeś mi uczynił”?

Polak zdobył ogromne wyróżnienie! Nagrodę Golden Geek Award 2014 jako jedyny Polak zdobył Maciej „Palmer” Obszański za tryb solo do gry Osadnicy: Narodziny Imperium Portalu. Maćkowi należą się ogromne gratulacje, a podczas ich składania Palmer zgodził się na krótką rozmowę w naszej Dwuosobówce. Co Maciek myśli o innych grach solo? Czy współpracuje na stałe z jakimś wydawnictwem? Jaki jest jego ulubiony autor? Miłego oglądania i słuchania!