Wydaje się, że to będzie kolejny dzień Twojego życia. Zwykły, najzwyczajniejszy dzień. Nie tym razem. Zdajesz sobie sprawę z tego, że nie żyjesz, a nieznani Ci ludzie pochylają się nad Twoim ciałem. Dobrze, że ktoś się nim zainteresował, będziesz mógł wskazać sprawcę. Tylko jak to zrobić, żeby zrozumieli? 

Mówi się, że można jeść oczami. Niektórzy (np. ja) kupują gry oczami. Nic więc dziwnego, że w końcu ktoś wpadł na pomysł, aby upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Tak powstała przesłodka gra Kingdom’s Candy Monsters, chociaż autorzy postawili na słodycze, bo wiadomo, że ciężej im się oprzeć. 

Carcassonne to seria gier, której graczom nie trzeba przedstawiać. Wiele dodatków, minidodatków i samodzielnych podstawek podbiło serca planszówkowych maniaków na całym świecie. I chociaż bardzo lubię tę kafelkową grę, grałam w zaledwie kilka jej wersji. Ostatnio miałam okazję dowiedzieć się jak wyglądały tereny południowej Francji w czasach prehistorycznych. 

Wykorzystanie technologii w grach planszowych ma zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Bliżej mi do tych drugich, aczkolwiek przyporządkowałabym się raczej do grupy sceptyków chcących mimo wszystko spróbować nowych rozwiązań. Argumentów za i przeciw jest wiele, ale faktem pozostaje coraz większa liczba planszówek korzystających z aplikacji. Jak zatem na moim stole sprawdziły się Kroniki zbrodni: 1400 od wydawnictwa Lucky Duck Games? 

Kolejna gra obsypana zagranicznymi nagrodami za sprawą wydawnictwa Nasza Księgarnia pojawiła się na polskim rynku. Czy Idzie fala! jest równie przyjemną propozycją jak Draftozaur i Z kwiatka na kwiatek, które miały wspólną premierę? I czy pierwotnie wydany w 1997 roku tytuł nadal może cieszyć graczy? 

Całkiem niedawno recenzowałam 6. bierze! Wydanie jubileuszowe z dodatkowymi kartami pozwalającymi na urozmaicenie rozgrywki. Wydawnictwo G3 postanowiło wydać również wersję planszową tej znanej karcianki. Co się zmieniło? Powiało świeżością czy to może odgrzewany kotlet? I czy zmiana małego, przenośnego pudełka na większe była dobrym pomysłem? 

Czasami zdarza się, że całkiem przyzwoite gry przechodzą bez większego echa w planszówkowym świecie. Ktoś tam o nich słyszał, ktoś może nawet wspomni przy rozmowie, ale nie są szeroko reklamowane, polecane ani znane. O ile wśród starszych pozycji może to mieć swoje wytłumaczenie, ponieważ kolejne tytuły zalewają rynek i nie ma czasu analizować wszystkiego co zostało wydane, o tyle w przypadku nowości nie powinno się to zdarzyć. Zanim gra trafi w otchłań zapomnienia, powinna chociaż zostać wypróbowana. Dlatego pomimo tego, że nie miałam żadnych informacji o Bestiariuszu, postanowiłam po niego sięgnąć i popełnić tę oto recenzję. 

Kto nigdy nie kupił gry tylko na podstawie okładki, niech pierwszy rzuci we mnie kostką. Wśród wielu nowych tytułów na sklepowych półkach coraz trudniej przyciągnąć uwagę i zainteresować potencjalnego gracza. Poza tym najczęściej widać tylko wycinek grafiki i nazwę. Dlatego z dużym prawdopodobieństwem zainteresowanie wzbudzi ul stojący obok standardowych pudełek. A co w środku? Oczywiście – plastry miodu. 

Kojarzycie zadania matematyczne, polegające na przekładaniu zapałek tak, by równanie było prawdziwe? Choć dawno już nie chodzę do szkoły, nadal chętnie rozwiązuję tego typu łamigłówki. Gdy usłyszałam o grze, która polega na przekładaniu patyczków tak, żeby otrzymać konkretny wzór, wiedziałam, że muszę ją wypróbować. Tak trafiła do mnie maleńka karcianka wydawnictwa Piatnik, czyli Digit. 

Małych karcianek nigdy za wiele. Z takim założeniem na moim stole wylądowała gra wydawnictwa Piatnik Chicken out! Czy liczenie niesfornych kurczaków zakłócane przez podstępne lisy może być zabawne?