Tytuł RoboRama w pierwszym odruchu może kojarzyć się z farmeramą (jak wyhodować robota?) ewentualnie z areną, na której będziemy programować roboty do walki. W obu przypadkach byłoby to jednak skojarzenie zupełnie nietrafione. Roborama to abstrakcyjna gra logiczna, której zasady na pierwszy rzut oka mogą przywodzić na myśl z chińskie warcaby (trylmę) albo jeszcze bardziej – z uwagi na kwadratową planszę – halmę. Posiada bowiem znany z tych gier cel – przeprowadzenie wszystkich pionów znajdujących się w jednym z rogów planszy do przeciwległego narożnika  – jednak zasady ruchu są dość oryginalne i to właśnie one mają najwięcej wspólnego z robotyką.

Dawno, dawno temu istniało cudowne królestwo, w którym panował pokój i dobrobyt. Król rządził nim łagodnie i mądrze, bo wiedział jak korzystać z energii, która płynęła z głębi czarodziejskich studni rozproszonych po jego królestwie. Królestwo zaś zamieszkiwało sześć możnych rodów rządzonych przez baronów, którzy cieszyli się przychylnością władcy. Król, chcąc okazać poddanym swą miłość zapieczętował wielkie ilości energii w sześciu czarodziejskich kulach, które podarował baronom. Baronowie jednak – rozpuszczeni dostatnim życiem i łatwym bogactwem – stawali się coraz bardziej chciwi aż postanowili użyć energii z tych kul przeciwko królowi i sięgnąć tym samym po najwyższą władzę.

Mars Attacks: The Dice Game to reimplementacja wydanej u nas niedawno przez Black Monk gry Kości Zombi. Rzucamy kostkami, sprawdzamy wyniki i decydujemy czy lepszy wróbel w garści czy gołąb na dachu . Tym razem jednak wcielamy się w Marsjan (atakujących miasta bądź inne ważne obiekty USA) i zdobywamy karty a nie explicite punkty zwycięstwa (które jednak w ostatecznym rachunku dadzą nam upragnione PZ).

Dlaczego sudoku? tego tłumaczyć nie trzeba – każdy kto rozwiązywał kiedykolwiek sudoku dostrzeże podobieństwo. Liczby, logika, eliminacja a na koniec pojawia się szukany wzór. Ale dlaczego cluedo? Toż zbrodni tu przecież nie ma…. zbrodni nie ma więc nie szukamy zbrodniarza, nie szukamy też ukrytego skarbu (czyli kart, których nikt nie posiada), ale jest mechanika rozdzielenia kart pomiędzy więcej niż dwóch graczy co implikuje, że wiemy, czego nie mamy, ale gdzie to jest dopiero musimy wydedukować….

Zmiennicy to gra oparta na kultowym serialu TVP pod tym samym tytułem. I tak jak osią serialu są perypetie głównych bohaterów – taksówkarzy osadzone w głębokich latach reżimu komunistycznego tak i w grze – gracze wcielają się w taksówkarzy, którzy przemierzają ulice Warszawy rozwożąc pasażerów. Nie jest łatwo, bo z godziny na godzinę przybywają nowi, a Ci, którzy się nie doczekali na taksówkę – niecierpliwią się. Jeśli zbyt wielu z nich rzuci słuchawką – wszyscy gracze natychmiast przegrają. A co zrobić żeby wygrać? to było wiadome nawet w czasach socjalizmu – trzeba zarobić!

Mahé to największa wyspa archipelagu Seszeli, położona w zachodniej części Oceanu Indyjskiego. Jest bardzo popularna i to nie tylko wśród turystów. Równie często odwiedzają ją … żółwie. Składają tam jaja – a im więcej, tym lepiej rzecz jasna. I własnie o tym jest Mahé. W tej sympatycznej grze wydawnictwa franjos wcielamy się w żółwika (albo dwa) i pędzimy wokół wyspy w szaleńczym wyścigu ku drogocennym jajom. Nie jest łatwo bo wyrzucenie niekorzystnych wartości na kostce może sprawić, że ….

Budowanie katedr, domów, tudzież całych miast – to kolejny chodliwy temat po pociągach i osadnikach (a może nawet przed nimi?). Ile było do tej pory gier traktujących o budownictwie – chyba nie jestem w stanie zliczyć. Czy coś jeszcze da się wykrzesać z tego tematu? Czy budowanie wiaty, obory albo poczty sprawi nam na tyle dużo frajdy, że zechcemy zrobić to jeszcze raz?

Tematyka kolejowa ostatnio stała się mocno popularna – i to nie tylko za sprawą kultowej serii Wsiąść do pociągu. Pełna więc złych przeczuć sięgnęłam po pudełko Москва-Париж…. ach, czy mówiłam już, że mam dosyć pociągów, dworców i linii kolejowych? Nie? no to mówię. Ale co to? gra nie grzeszy kolejowym klimatem za grosz… To chyba mam szczęście :-) A czy grzeszy czymś innym? Czy moje obawy co do  mechaniki – którym dałam już jakiś czas temu upust – sprawdziły się? Zapraszam do przeczytania recenzji.

Drodzy rodacy. Od dziś żółwie są niemodne a sałata jest passé. Od dziś pędzimy do jabłek (w końcu tego lata był to nasz patriotyczny obowiązek ;)). Kolec w kolec, pyszczek w pyszczek i łapka w łapkę. Co zastaniemy na mecie? zwycięstwo czy rozczarowanie?

Zwycięzca Spiel des Jahres 2012, Golden Geek Best Abstract Game 2012 i do tego kilka nominacji. W trzy lata po triumfie Dominiona Donald X. Vaccarino powtórzył swój sukces. Obok takiej pozycji nie można przejść obojętnie – z niekłamaną zatem radością podjęłam się recenzji Królestwa w budowie. Tym bardziej, że Dominion wciąż jest w moim Top 10. Czy mój entuzjazm był uzasadniony? Zapraszam do lektury.