Zaginione dziedzictwo to seria gier dla 2-4 graczy autorstwa Seiji Kanai oraz Hayato Kisaragi opartych na mechanice Listu miłosnego. Jak dotąd zostały wydane 4 talie – z których każda jest samodzielną grą, ale może być też łączona z innymi taliami. W przypadku połączenia talii (z 16 kart robi nam się 31) można się bawić nawet do 6 osób.

Joraku to starożytne Japońskie słowo sprzed okresu Edo (Edo przypadające na XVII-XIX wiek to chyba najbardziej znana u nas epoka w historii Japonii – gdy do władzy doszedł feudalny ród Tokugawa). Oznacza tyle co „idąc do Kioto”. Joraku, gra Iori Tsukinami dla 3-4 graczy, której premiera odbywa się właśnie w tej chwili, na targach w Essen, opowiada o konflikcie pomiędzy Daimyo (panami feudalnymi) w epoce Sengoku (XV/XVI n.e.). Ich armie maszerują do Kioto, by „chronić Szoguna i Cesarza przed nieuczciwością innych Daimyo”. Wcielamy się w jednego z Daimyo walcząc o wpływy w starożytnej Japonii.

Technologia. Z jednej strony pozwala nam wygodnie żyć, z drugiej bezlitośnie niszczy. Komfort życia i krwawa wojna. Technologia – miecz obosieczny. Guns & Steel to cywilizacyjna gra Jesse Li dla 2-4 graczy prezentowana na tegorocznym Essen.

Chibi w slangu Dalekiego Wschodu oznacza małą osobę. Czyli najczęściej – choć nie zawsze – dziecko. Jest popularne wśród fanów mangi i anime. Czy zatem Chibis to dziewięcioro dzieci? czy też nazwiemy tak małą słodką istotkę szukająca dużego misia pandy? Ciekawość każe otworzyć pudełko…

Tenochtitlan (w języku nahuatl oznacza „Miejsce Owocu Kaktusa” lub „Kaktusowa Skała”) – stolica państwa Azteków, założona około 1325 roku na brzegu jeziora Texcoco. To będzie twoje jezioro. Twoje miasto. To właśnie tutaj zbudujesz kanały, skonstruujesz mosty i wzniesiesz świątynie. Przejmiesz panowanie nad regionami…. Wydana niedawno przez G3 Mexica to 2–4 osobowa gra panów Michaela Kieslinga i Wolfganga Kramera, w której najważniejszym mechanizmem jest kontrola terytorium. Miesiąc temu pisałam, że bardzo mi się podoba. I że nieco przypomina mi Tikal. Czy tak jest w istocie?

Od razu na wstępie powiem, że nie jestem fanem dodatków. No może poza jednym jedynym wyjątkiem, czyli moim ukochanym i absolutnie na pierwszym miejscu Dominionem, do którego zwyczajnie muszę mieć wszystko. Tak dla zasady. A tak bez zasady, to zdecydowanie wolę kolejną nową grę niż super-hiper dodatek. I dlatego dzisiaj będzie o… dodatku do Potworów w Tokio. Power Up, czyli Doładowanie. A co.

Hit Pyrkonu. Druga na liście najlepszych gier XXIV Pionka (przegrała tylko dwoma głosami z Przebiegłymi Wielbłądami, nota bene też od Lucrum Games), w szerszym świecie znana jako Palastgeflüster i nazywana grą kultową, a przy okazji całkiem nieźle oceniana na BGG (na dziś to 6.84). Imprezowa gra dla 3 do 5 osób pełna blefu i wzajemnych złośliwości. Michael Rieneck – Intryganci. Co się za nią kryje?

Ze szpiegiem za pan brat. Pięć tygodni to sporo, wystarczająco, aby poznać grę, ale z kolei nie na tyle dużo, żeby się nią znudzić. Być może nie grałam w nią aż tak intensywnie, być może skład zbyt często się zmieniał – summa summarum, wciąż nie mam jej dosyć…

Na Mexicę duetu Kiesling&Kramer zaczęłam czekać już parę lat temu, kiedy jeszcze nikomu się nie śniło, że będzie polskie wydanie, a ja byłam świeżo po paru partiach Tikala i bardzo chciałam poznać resztę „Trylogii Maski”. Więc kiedy dowiedziałam się, że G3 uraczy nas rodzimą wersją… no po prostu nie było przeproś, musiałam ją mieć!

Lords of War. Bitewna, dwuosobowa (choć może powinnam napisać dwudrużynowa, bo można grać w 3, 4 a nawet 6 osób – ale zawsze będzie to walka dwóch drużyn) karcianka z możliwością stworzenia swojej własnej, spersonalizowanej talii. Na BGG ocena użytkowników oscyluje w okolicy 7/10. W rzucie okiem pisałam, że gra mi się podoba, a teraz czas na konfrontację z tym uczuciem po 6 tygodniach znajomości.