Czy pisałam już, że te kieszonkowe gry cieszą się w moim domu (i wśród moich studentów) powodzeniem? Jak można nie kochać gry, do której siadamy bez wcześniejszego przygotowania w postaci lektury instrukcji, nie musimy mieć aplikacji w telefonie, dostępu do internetu, a jedyne co nam potrzeba to szare komórki?

To niewielka karcianka o kotkach, które pod nieobecność swojego pana, Rigora Mortisa, postanowiły zrabować jego skarby. Wyprawiamy się więc do lochu, rzucamy kostkami i zdobywamy PZ-ty albo uśmiercamy rywali. To bardzo krwiożercza gra, przygotujcie się na morze zjadliwej negatywnej interakcji.

Wczoraj zagościło w moim domu życie… Seikatsu, czyli życie. Gra od 1 do 4 graczy (choć w podstawowej wersji dla 2-3), którzy wspólnie uprawiają ogród pomiędzy swoimi pagodami rywalizując o to, kto będzie miał najbardziej zapierający dech w piersiach widok na finalne dzieło.

Szachy, warcaby, backgammon. To jedyne gry planszowe jakie udało mi się znaleźć w Palestynie i Jordanii. Podejrzewam, że w Tel Awiwie (dla reszty ludzkości to stolica Izraela – ale dla Izraelczyków wyznania mojżeszowego stolicą oczywiście jest Jerozolima) świat nie kończy się na tych tradycyjnych planszówkach, ale na głębokiej prowincji tradycja to tradycja i nic ponad nią. Ach… ale żebyście widzieli te plansze w naturze…. istne cudeńka (a cena też jest cudna).

Bycie w Kapitule Planszowej Gry Roku ma swoje dobre strony. Prędzej czy później zapewne uda mi się zagrać w większość gier zgłoszonych do konkursu – a już na pewno we wszystkie gry z II etapu. Escape Tales: Rytuał Przebudzenia niestety nie znalazł się w II etapie. Czemu? mogę tylko spekulować, ale zostawmy to na koniec, na podsumowanie.

Straszydła wypatrzyłam już na ZjAvie, ale przyjemność miałam z nimi dopiero na Zgranym Wawrze. I od razu uprzedzam, że to wrażenia z rozgrywki w prototyp, a grę będziemy mogli niebawem (już w marcu?) wesprzeć w akcji crowfundingowej

Niepodległa - edukacyjna, kooperacyjna, przygotowana na 100-lecie odzyskania niepodległości. Czy to tylko świąteczny epizod, czy pozycja mająca szansę zadomowić się na półkach graczy na dłużej?

Dzisiaj opowiem wam o kozie.

Wraz z Darią i Markiem mieliśmy okazję zagrać w Newtona na Zgranym Wawrze (Trudne Gry – XII edycja).

Błękitna laguna kojarzy mi się tylko z jednym, a mianowicie z filmem Randala Kleisera z 1980 roku (to lata mojego dzieciństwa) pod tym samym tytułem. Wam też? Jeśliście z mojej półki wiekowej, to pewnie też ;), a jeśli nie to zapewne niekoniecznie. Anyway, jeśli liczycie na melodramat w postaci nastolatków spędzających przymusowe wakacje na bezludnej wyspie to się mocno przeliczycie.