Dziękujemy wszystkim za udział w konkursie. Na naszym Instagramie w pierwszych 100 postach było aż 25 zdjęć gier od FoxGames …

Poprosiłam o Boso przez świat do recenzji z pobudek zawodowych - przeczuwałam olbrzymi potencjał edukacyjny a staram się przybliżać studentom pedagogiki gry planszowe ów potencjał posiadające w stopniu ponad przeciętnym (bo w przeciętnym to każda planszówka jest edukacyjna - pokaż mi planszówkę, a ja powiem ci jaką umiejętność rozwija;)). I nie pomyliłam się, rzeczywiście aspekt edukacyjny jest spory, czego w dalszej części nie omieszkam wykazać - a przynajmniej będę próbować. Jeśli zaś chodzi o mechanikę - cóż, nie spodziewałam się niczego dobrego. I w tym miejscu gra mnie zaskoczyła

Od kilku miesięcy pokazujemy wam co ciekawsze zdjęcia również na Instagramie. Na dziś przypada okrągła sumka: pojawił się setny post. Z tej okazji, a także - a może przede wszystkim - z okazji premiery Kingdomino Duel, świetnego dwuosobowego roll&write'a wydanego przez FoxGames, zapraszamy was do konkursu, w którym można wygrać ową wykreślankę. Wystarczy wejść na naszego Instagrama:

Na polskim rynku ma właśnie ma swoją premierę Iluzja – malutka karcianka Wolfganga Warscha (tego od Szarlatanów z Pasikurowic, Gospody pod pękatym kuflem, Rzuć na tacę oraz The Mind) od FoxGames, która czerpie inspiracje mechaniczne z Timeline.

Zjava 11 to moja szósta zjaviskowa przygoda. Kiedy po raz pierwszy zawitałam tutaj, a był to rok 2015, Zjava była imprezą plaszowo-rpgową (w tym miejscu jako laik larpy zaliczam do rpg-ów, żeby nie robić zamieszania – wszystkich larpowców z góry przepraszam). RPG-ów było sporo, ale nie było ich widać, bo zaszywali się gdzieś na korytarzach albo salkach. Bardziej było widać LARP-y (tak przypuszczam) a to z powodu cosplayów, których sporo się kręciło w sercu Zjavy, czyli w gamesroomie. Przez kolejnych 5 lat obserwowałam powolną zmianę ciążenia w kierunku RPG, niemniej planszówki były zawsze i zawsze w gamesroomie byli wystawcy prezentujący ...

Miasteczka. Niesamowita gra abstrakcyjna, która spowoduje, że twoje szare komórki spalą się z wysiłku. Albo ze wstydu ;)

Ku mojemu zaskoczeniu (no tak, nie zajrzałam wcześniej na BGG, a tam stoi wyraźnie „reimplementacja” ;)) to po prostu Ganz shön clever. W zasadzie, jeśli znasz Rzuć na tacę, to znasz również Duże sumy. Różnica tkwi w bloczku i tym co ten bloczek oferuje. Zobaczmy zatem, co my tutaj mamy

Kolejna gra z rodziny Kingdomino trafia pod nasze strzechy. Tym razem jest to mechanika roll&write, Nie jest to moja ulubiona mechanika, bo dość często wykreślanki mają na tyle znikomą (lub na siłę dokładaną) interakcję, że mam poczucie łamigłówki solo. A ja nie siadam do planszówki, aby grać solo. Na szczęście Kingdomino duel całkiem nieźle sobie z tym radzi.

Wolfgang Warsch jest całkiem dobrze znany polskiej publiczności. Oczywiście przede wszystkim za przyczyną Szarlatanów z Pasikurowic (Kennerspiel des Jahres 2018), ale nawet i bez tego, jak na swoje skromne dwie strony z BGG zadziwiająco dużo jego gier możemy znaleźć na polskim rynku: The Mind, Illusion (premiera w tym roku), Ganz schön clever, czyli Rzuć na tacę (w tym roku G3 wyda też część drugą - Doppelt so clever). Jak zauważyć, że połowa z tego co tam zostało to dodatki i wariacje to naprawdę niewiele nam umknęło.
Ech, Warsch Warschem ale piwo zrobiło swoje - Karczma natychmiast skojarzyła mi się z Dice Brewing oraz Krwawą oberżą. Ale na tym piwnym temacie podobieństwa się kończą. Nie będziemy robić szemranych interesów ani warzyć piwa - całkiem przyzwoicie będziemy zatrudniać kelnerki, pomywaczy, zapraszać gości oraz rozbudowywać naszą karczmę, by móc jeszcze lepiej usługiwać, jeszcze więcej zapraszać a najlepiej, by zawitała w nasze skromne progi szlachta...

Pierwsza gra Drako, czyli Smok i Krasnoludy została wydana 8 lat temu (2011) i była pozytywnie przyjęta. Asymetryczność, figurki (wtedy takie figurki nie były na porządku dziennym w każdej możliwej planszówce ;)), dobrze działająca mechanika. Ładne, grywalne i jeszcze do tego nasze polskie. Ja się zakochałam. I choć miłość ta osłabła będąc przytłoczona przez ten czas wieloma innymi świetnymi skądinąd dwuosobówkami, to jednak nie ustała i Drako ma się na mojej półce całkiem dobrze.