Zrobiłem sobie samoróbkę. Nie pierwszą wprawdzie, za to wyjątkową. Zrobiłem samoróbkę tradycyjnej gry zręcznościowej, zwanej Crokinole. Gra toczy się na okrągłej planszy, podzielonej na trzy strefy dzięki koncentrycznym okręgom. Na obwodzie najmniejszego z nich znajduje się osiem kołków urozmaicających grę, a w samym centrum otwór idealnie dopasowany wielkością do krążków którymi gramy.

Ostatnio na różnych forach toczy się gorąca dyskusja o perspektywach wydania u nas głośnej na świecie gry Agricola. Moja opinia o tej grze jest dużo chłodniejsza niż niektórych innych graczy, przy czym mam bardzo konkretne zastrzeżenia nie tyle do samej gry, co do jej projektu graficznego.

… był sobie Pionek. Wydarzenie, kultowe spotkanie maniaków gier planszowych, na które zjeżdżają się gracze z całej Polski. Pionek zaczynał nieśmiało. Ot lokalne spotkanie, mające na celu „pracę u podstaw”, popularyzację tej rozrywki przez dotarcie do rodzin, do przypadkowych ludzi, którzy przeczytają informację o imprezie na plakatach i zainteresują się.

Na tę grę moją uwagę zwrócił Łukasz „stalker” Pogoda, na forum gry-planszowe.pl. Przyjrzałem się jej dosłownie przez chwilę, przeczytałem kilka komentarzy na BGG i wiedziałem, że to może być ciekawa pozycja. Gra wzbudziła jakąś moją sympatię, fajna kolorystyka planszy (myślałem wtedy, że to właśnie jest plansza, choć to w zasadzie tylko tor do liczenia punktów). Nie odstraszały mnie dziwne geometryczne kafelki, nie wyglądające zbyt klimatycznie (choć to właśnie była plansza).

Od razu zaznaczam, że to rzut tylko jednym okiem. Bardzo pobieżny. Bo po jednej tylko partii. W dodatku mało reprezentatywnej, bo dwuosobowej. Ale do rzeczy.

Ze sporym zainteresowaniem śledzę w serwisie boardgamegeek.com wrażenie, jakie na graczach z całego świata zrobiła polska gra Neuroshima Hex, prezentowana na tegorocznych targach w Essen.

Co roku o tej porze w planszówkowym światku wzbierają emocje. Najważniejsza impreza w branży zbliża się wielkimi krokami. Każdy maniak, który ma dość odwagi żeby otwarcie przyznać że nim jest, myśli o wyjeździe do Niemiec. Niektórzy poświęcili w tym celu wakacje, niektórzy oszczędzali cały rok na ten wyjazd, niektórym udało się wkręcić w wyjazdy sponsorowane przez różnego rodzaju sklepy, wydawnictwa itp.

Jedną z funkcji BGG, które najwyżej cenię jest możliwość i sposób definiowania geeklists. Tak prosty pomysł jak robienie list gier wraz z opisem, zdjęciem i komentarzami sprawdza się rewelacyjnie. Zwłaszcza cenię sobie możliwość robienia list prywatnych – przeznaczonych wyłącznie dla mnie. Dzięki temu mogę sobie choćby notować wszystkie większe zakupy wraz cenami, datami zakupu i sklepem w którym kupowałem. Mogę sobie także utrzymywać listę najważniejszą. Listę gier, które kiedyś, gdy nadejdzie właściwy moment i dobra okazja – muszę sobie kupić. Tę listę numer jeden, listę rarytasów na które poluję, utworzyłem sobie 25 sierpnia 2005. I grą numer jeden na tej ...

Od dłuższego czasu w relacjach z warszawskich spotkań planszówkowych na Smolnej zwracały moją uwagę opinie na temat prostej i ciekawej karcianki Thor. Gracze twierdzili, że Thor jest banalnie prosty, ale mimo to trzeba ruszyć głową. Ponieważ autorem jest mój ulubiony Reiner Knizia, postanowiłem się zaopatrzyć w tę pozycję. Postanowiłem także być sprytny i kupić tańsze Loco! – to w końcu ta sama gra, a ja szczerze nie cierpię gdy proste logiczno-losowe gierki udają super tematyczne gry fantasy.

Kupferkessel Co. (czyli właśnie tytułowy miedziany kociołek), to szybka i lekka gra dla dwóch osób. Pudełko jest utrzymane w dość ciemnych, zielono-czarnych barwach, a w środku mamy 56 kart magicznych ingrediencji, 4 karty z narożnikami planszy, 2 ściągi dla graczy, 2 wielkie drewniane pionki, instrukcję i 13 kart z magicznymi preskrypcjami (używane jako wariant rozgrywki).