Miałem ostatnio okazję zagrać w Mesopotamię. Tę grę miałem od dawna na oku. Gdy pojawiła się w Rebelu promocja Phalanx Games, skorzystałem z niej i kupiłem. Nie miałem czasu przestudiować zasad i zagrać, ale szczęśliwie Pancho również wszedł w posiadanie tej gry w celu jej zrecenzowania. No i zagraliśmy.

Gdy nowa wersja Carcassonne trafiła w moje ręce, miałem już mgliste pojęcie, czym miała ona być. Wiedziałem, że jej autorem jest Leo Colovini. Wiedziałem także, że jednym z założeń było uproszczenie mechaniki, tak aby Carcassonne stało się dostępne dla większej liczby graczy.

Dołączam do Pancha ze swoimi relacjami video z wczorajszego dnia. Pierwszy filmik nagrany w lekko już pustawej hali SGGW w niedzielę rano, a drugi w pubie Paradox, gdzie spotkało się kilka osób na beztroskim planszówkowaniu. Rano, hala SGGWPopołudnie, Paradox

Czasem w czasie rozgrywanych partii przydarza nam się ciekawa sytuacja. Ruch, który łatwo przeoczyć, a który ratuje naszą skórę. Albo sytuacja, w której nie potrafimy znaleźć drogi do wygranej, ale czujemy intuicyjnie, że taka droga może istnieć. Właśnie takie sytuacje będę się starał pokazywać w tym blogu, jednocześnie popularyzując znakomite gry, które nie wszystkim są znane. Potraktujcie tę i następne łamigłówki jako okazję do poznania nowych, ciekawych gier i docenienia ich wartości.

Jak obiecałem wcześniej, publikuję wariant Domination do gry RoboRally. Domination, to wariant drużynowy. Wymagana jest parzysta liczba graczy, aby podział na zespoły był zbalansowany. Do gry będzie nam potrzebne także sześć żetonów, po trzy dla każdego teamu. Będziemy nimi oznaczali, do którego teamu należy dana flaga. Oprócz tych żetonów konieczne są jeszcze countery do liczenia zdobywanych przez teamy punktów.

„Najwyższy czas skończyć z tą arabską zarazą. Pora przepędzić czcicieli Mahometa raz na zawsze z Europy i odzyskać Hiszpanię dla wiary chrześcijańskiej.” Takie słowa z pewnością można było usłyszeć na salonach Hiszpanii w XII wieku. Powoli kończyła się trwająca od setek lat Rekonkwista – długa walka o odzyskanie Hiszpanii spod panowania Arabów i przezwyciężenie skutków arabskiej inwazji z 711 roku. Zaczynała się za to walka o uzykanie wpływów i podporządkowanie sobie Półwyspu Iberyjskiego wśród hiszpańskiej arystokracji. Panujący król mógł być w tej walce zarówno przeszkodą, jak i narzędziem.

Niedawno w naszym serwisie pojawiła się recenzja znakomitej (uważanej za jedną z najlepszych gier wszechczasów) gry Friedemanna Friese, mianowicie Power Grid. Ta recenzja właśnie zainspirowała mnie do opisania innej gry tego samego autora: Finstere Flure (ang. Fearsome Floors).

Trzeci i ostatni dodatek do gry Der Palast von Alhambra nosi tytuł Die Stunde der Diebe, co można przetłumaczyć jako Godzina złodzieja. Ponownie mamy do czynienia z dodatkiem składającym się z czterech niezależnych nowych elementów. Żaden z modułów dodatku nie jest zależny od języka i bez problemu można używać wersji w języku, którego nie znamy.

Pora przedstawić drugi z trzech dostępnych dodatków do gry planszowej Der Palast von Alhambra. Tytuł drugiego dodatku brzmi Die Tore der Stadt, czyli Bramy Miasta. Podobnie jak pozostałe dodatki do tej gry, ten również składa się z czterech niezależnych rozszerzeń, które można w dowolnych kombinacjach włączać do rozgrywki, również łącząc je z rozszerzeniami z innych dodatków.

Tym artykułem chciałbym zapoczątkować cykl trzech artykułów, zawierających recenzje dodatków do gry Alhambra. Podstawowa gra została wydana przez wydawnictwo Queen Games i zdobyła tytuł gry roku 2003 na prestiżowym rynku niemieckim. W serwisie www.gry-planszowe.pl została opublikowana już recenzja podstawowej gry, więc pozwolę sobie pominąć szczegółowy opis podstawowej edycji. Jednak, jako że jest to pierwszy artykuł z cyklu i jego lektura bez znajomości samej gry mija się z celem, podsumuję krótko, jak jest skonstruowana Alhambra.