Z pisaniem recenzji „dużych” gier mam zazwyczaj dwa problemy. Pierwszy jest prozaiczny – „duże” gry długo trwają, a jak długo trwają, to trudniej znaleźć okazję do wyciągnięcia jej na stół. A jeśli jeszcze trzeba wyłożyć zasady (których jest zazwyczaj sporo) nowym graczom i przez 20–30 minut przygotowywać rozgrywkę, to już zupełna kaplica. Drugi kłopot mam w tym, że duży tytuł posiada zazwyczaj różne warianty rozgrywki, różnie się skaluje czy posiada diametralnie odmienne czasy rozgrywki w parze i w pełnym składzie, więc po każdej partii zastanawiam się, czy już odpowiednio wiele o tytule wiem, żeby zacząć się brać do pisania recenzji. ...

Oczywiście tytuł jest nieco przewrotny. Sam nie jestem fanem negatywnej interakcji, więc z pewnością poznałem o wiele mniej tego typu gier niż ludzie lubujący się w rozgrywkach opartych na wbijaniu szpili przeciwnikowi. Niemniej jednak, jak na moje standardy, w Farmageddon – zważywszy, że jest on jedynie fillerem – negatywnej interakcji jest naprawdę sporo. Ale po kolei…

„Bo żona chce na Majorkę, a ja bym raczej został w domu i w coś pograł :)” – tak jeden z laureatów Konkursu noworocznego uzasadniał, dlaczego chciałby wygrać grę La Granja. Mamy nadzieję, że oboje z żoną doszli do kompromisu i teraz siedzą sobie w domciu i spokojnie grają w La Granja. A jeszcze lepiej, jeśli siedzą na Majorce i grają tam. Jeżeli i Wy chcielibyście pograć w La Granja, to zapraszamy do naszego konkursu, bo jest kolejna szansa na zdobycie tej świetnej gry.    

Podobnoż autorzy La Granja nie ukrywali, że wzorowali się na  grach Rosenberga (klimat) czy Felda (mechanika). Nie ma tu jednak mowy o przerobieniu jakiegoś tytułu i wypuszczeniu odgrzewanego kotleta, a o nowej, oryginalnej  grze. Na temat La Granja pisała co  prawda już Veridiana (TUTAJ), niemniej jednak było to w czasie kiedy La Granja nie było jeszcze na polskim rynku. Teraz już możemy się cieszyć i polską wersją tego tytułu, którą niedawno wypuściło wydawnictwo G3. Jeżeli więc chcecie poznać opinię o grze mniej wytrawnego eurogracza niż Monika, to zapraszam do recenzji.

Tak więc – w połowie lutego :) – zapraszamy na wyniki konkursu noworocznego „Wybierz sobie grę”.

Jak taki człowiek jak pan Rosenberg tworzy planszówkę, to zawsze budzi to wśród graczy wiele spekulacji i wielkie nadzieje. Jeżeli planszówka zawiedzie oczekiwania fanów to później te wielkie nadzieje zmieniają się w jeszcze większe rozczarowanie. No ale komu jak komu ale twórcy takich hitów jak Kawerna, Agricola czy Patchwork wpadki się przecież nie trafiają. Czy jednak aby na pewno?

Nowy rok już się na dobre rozgościł w kalendarzu, a gamesfanaticowego konkursu noworocznego do tej pory brak. Śpieszymy więc to nadrobić i od razu uderzamy z „grubej rury”, bo do wygrania aż 9 gier objętych patronatem medialnym Games Fanatic. A jakby tego było mało to możecie sobie jeszcze wybrać, którą nagrodę chcecie ! Zainteresowani ? To zapraszamy po szczegóły…

Cut the Rope wziąłem do recenzji chętnie z uwagi na sentyment, jakim ongiś darzyłem mobilną wersję przygód przesympatycznego fana lizaków i ciasteczek – potworka Om Nom. O karciance wydanej przez G3 nie wiedziałem wcześniej nic. Brałem w ciemno po cichu licząc na ciekawą mechanicznie grę logiczną na podobieństwo pierwowzoru. O tym czy moje pragnienia się spełniły przeczytacie w recenzji.

Ostatnio, przy okazji recenzji Game of Trains zadałem pytanie czy wszystkie gry o pociągach muszą być dobre. Z mojej perspektywy odpowiedź była wówczas twierdząca. Doceniam ciężkie gry o pociągach (Steam, Russian Railroads), uwielbiam wręcz poznane tytuły rodzinne nawiązujące do tej tematyki (Wsiąść do Pociągu, Colt Express), nawet opisywany w tamtej recenzji lekki, karciany fillerek trafił wyjątkowo w mój gust. Licząc na prawo serii bez wahania wziąłem więc do recenzji Twoją Kolej wydaną w grudniu ubiegłego roku przez wydawnictwo G3.

Zamiar powrotu do serii Jestem z Polski, czyli przeglądu polskich gier planszowych od dłuższego czasu niweczyły bieżące obowiązki recenzenckie, i zawodowe. W końcu jednak się udało mi się zebrać i trochę czasu wygospodarować i tak oto powstał kolejny odcinek cyklu. Tym razem jednak, nieco inaczej niż poprzednio, nie będę dopasowywał gier według ich kategorii, a według daty ich wydania. Zapraszam więc do przeglądu polskich gier wydanych w 2015 r.