Obecny rok chyba tak nie rozpieszczał graczy rodzinnych jak lata minione. Trudno mi na tę chwilę znaleźć hit pokroju Domku, Kingdomino, czy Tajniaków. Niemniej jednak daleki jestem od stwierdzenia, że w roku 2017 r. nie pojawiły się na polskim rynku żadne dobre gry familijne, bo bez problemu wytypowałem kilka tytułów, które mogę spokojnie polecić w tym artykule. A pamiętać trzeba, że lista ta może nie być jeszcze kompletna, bo przyszłych kandydatów do niej widzę co najmniej dwóch – Królestwo Królików od Egmontu i Majestat od wydawnictwa Bard. W oba te tytuły jednak jeszcze nie grałem, a skoro Mikołajki już za ...

Swoją przygodę z nowoczesnymi planszówkami rozpoczynałem od ameritrahsy. Najpierw był Runebound, do którego doszło kilka dodatków, następnie partia, a w zasadzie pół partii w Horror w Arkham, po której kupiłem grę (do tej pory leży ona nieużywana na półce). Później poznałem Osadników z Catanu i rozpoczął się zwrot w kierunku gier euro, które dodatkowo mają tą przewagę, że podobają się mojej żonie. Po tym przełomowym wydarzeniu, jakim było odkrycie Catanu moja kolekcja powiększyła się jedynie o jednego ameritrasha, którym był polski Heroes of Might & Magic (z racji sentymentu do komputerowej wersji nie mogłem przejść obok tego tytułu obojętnie). Do ...

Odkąd poznałem 7 Cudów Świata Antoni Bauza stał się jednym z moich ulubionych twórców. Moja sympatia do tego autora została wystawiona na próbę dwukrotnie – kiedy zagrałem w Hanabi oraz po rozgrywce w Tokaido. Obie gry, powszechnie cieszące się raczej dobrą opinią, zupełnie mi nie podeszły. Z drugiej strony znalazłem też kilka innych perełek pana Antoniego, chociażby przeurocze rodzinne Takenoko czy dziecięce Potwory do Szafy. Do Ghost Stories podchodziłem więc z nadzieją, chociaż już nie taką wielką, jak byłoby to 2-3 lata temu kiedy znałem tylko Cuda.

And the winner is … Zanim jednak przejdziemy do ogłoszenia zwycięzcy konkursu przyjrzyjmy się prawidłowym odpowiedziom …

Tzolk’in, Marco Polo, Grand Austria Hotel – Simone Luciani ma w portfolio współautorstwo trzech wyśmienitych tytułów. Dlatego też w momencie kiedy pojawiła się informacja o polskiej edycji Lorenzo il Magnifico, gra z miejsca wskoczyła to czołówki mojej wishlisty. Polskie wydanie Wawrzyńca Wspaniałego trafiło w wakacje na półki sklepowe za sprawą wydawnictwa Albi Polska.

Ryzyk Fizyk to polska wersja hitowej gry imprezowej Wits & Wagers, o której wydanie pokusił się Egmont. Zgodnie z informacją wydawcy gra zdobyła już 41 nagród, sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy i jest na tą chwilę najczęściej nagradzaną grą imprezową w historii. W Ryzyk Fizyk możemy zagrać od 4 do 14 osób (pow. 7 osób przewidziany jest wariant drużynowy). Rozgrywka trwa około 25 minut, a gra przeznaczona jest dla osób od 10 roku życia.

Ryzyk Fizyk to gra, w której odgadujemy odpowiedzi zamieszczone na arkuszach pytania. Odpowiedzią zawsze jest liczba, jednakże pytania są tak specjalistyczne, że najczęściej jesteśmy w stanie jedynie w przybliżeniu oszacować jej wartość. Jeżeli nikt nie podał poprawnej odpowiedzi wówczas wygrywa odpowiedź najbardziej zbliżona, ale nie wyższa od prawidłowej. Na podobnym mechanizmie opiera się dzisiejszy konkurs, w którym możecie wygrać objętą patronatem medialnym Games Fanatic grę Królestwo Królików.

Torres przez długi czas był jedynym laureatem Spiel des Jahres od 2000 roku, który nie doczekał się polskiego wydania. Uważana za czwartego bliźniaka trylogii maski (Tikal, Java, Mexica) gra, w tym roku pojawiła się w nowej, odświeżonej wersji, którą na terenie Polski dystrybuuje wydawnictwo Egmont. Nowa edycja zawiera m.in. polską instrukcje i polski opis na pudełku, zaś sama gra jest niezależna językowo więc chyba możemy się pokusić o stwierdzenie kolejny laureat SdJ doczekał się polskiego wydania.

Przewinęła mi się gdzieś kiedyś informacja, że Packet Row miał być wydany po polsku. Nie pamiętam kiedy to było i jakie wydawnictwo miało się podjąć tego dzieła, ale sądząc z upływu czasu, nic z tego nie wyjdzie. Czy wiele stracili gracze? Trudno powiedzieć, gra jest przyzwoita, ale ma kilka upierdliwych przypadłości i ogólnie mówiąc tyłków raczej nie pourywa.

Serię Wsiąść do Pociągu zna chyba każdy (lub prawie każdy) kto to przeczyta. Sagę o kolejowych podróżach kojarzą nie tylko stali bywalcy tego serwisu – najczęściej zapaleni gracze – ale też osoby, które do planszówek zasiadają jedynie podczas świąt rodzinnych. Ticket to Ride wymieniany jest często jako idealny gateway, wprowadzający kolejnych ludzi do nowoczesnych gier planszowych. Ja mam dzisiaj możliwość recenzowania już czwartej (licząc dodatki) gry z tej serii.