Czy wiecie, że Rising Sun właśnie niedawno wskoczyło do pierwszej setki rankingu BGG? Obecnie okupuje miejsce 89 i na tą chwile jest jedyną grą z 2018 roku, która znajduje się na liście 100 najlepszych gier świata.

Nazwisko Filipa Miłuńskiego (Capital, CV, Vampire Empire) widniejące na pudełku zawsze powoduje moje zaciekawienie danym tytułem. A, jeżeli obok niego widzę jeszcze nazwisko Jana Zalewskiego znanego np. z CVlizacji czy Andromedy to już nabieram dużego podejrzenie, że mam do czynienia z bardzo dobrą grą rodzinną. Tym razem pochodzi ona ze stajni Fox Games i traktuje o wydobywaniu kryształów z kopalni.

Temat kosmiczny daleki jest od moich zainteresowań. Wolę fantastykę, mitologię lub nawet nudne, oklepane średniowiecze (zarówno w aspekcie militarnym, jak i ekonomicznym). Stąd też Pulsar 2849 początkowo w ogóle nie znalazł się w kręgu mojego zainteresowania. Sytuacja zmieniła się, kiedy uświadomiłem sobie, że to gra z draftem i zarządzaniem kośćmi, a słyszane zewsząd dobre opinie przesądziły o tym, że Pulsara trafił na mój radar. No więc spróbowałem na Zgranym Wawrze, na którym ogrywano właśnie poessenowe nowości. No i stało się. Pulsar pochłonął mnie do reszty i wciągnął niczym ogromna czarna dziura.

Honor był najważniejszą rzeczą w życiu samuraja. Również w grze Rising Sun honor odgrywa niezwykle istotną rolę, gdyż jest on narzędziem rozstrzygania wielu sporów. Także zasiadając do planszówkowego stołu gracze oczekują od przeciwników, że podczas rozgrywki będą oni przede wszystkim postępować honorowo. Zasady honoru samuraja można poznać m.in. dzięki Bushido – zbiorowi reguł etycznych japońskich wojowników. A skąd dowiedzieć się o regułach, którymi powinni kierować się gracze?

Ja wiem, że teraz wszyscy gracze, a przede wszystkim fani Czachy żyją kampanią Klanów Kaledonii na zagramw.to. Gra się ufundowała w błyskawicznym tempie, ale nawet mimo to, na jej wydanie trzeba będzie poczekać jeszcze kilka miesięcy. A ten czas można sobie zająć chociażby testując dodatek do Keyflowera.

Oficjalna premiera Altiplano zapowiedziana została na 8 marca, jednak już od ponad tygodnia kupujący mogą znaleźć grę w sklepach z planszówkami. Ja od momentu zapowiedzi polskiej wersji gry czekałem na nią bardzo niecierpliwie (podejrzewam, że tytuł byłby w top 5 najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku). Wszystko za sprawą Orleanu, który – obok Great Western Trail – był dla mnie najlepszą grą jaką poznałem w 2017 r. Teraz pora sobie odpowiedzieć na pytanie czy Altiplano sprostał oczekiwaniom.

Dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont miałem ostatnio okazję zagrać w najnowszy, na tą chwilę, dodatek do Concordii, czyli Egipt i Kreta. Dzięki polskiemu wydawcy w międzynarodowym wydaniu tego dodatku znalazła się m.in. polska instrukcja do gry.

Misja: Czerwona Planeta to gra, której polska premiera przebiegła dość cicho. W naszych mediach planszówkowych znalazłem zaledwie trzy jej pisane recenzje i żadnego materiału video. To niewiele, zważywszy, że autorami Misji są Bruno Cathala (Cyklady, Pięć Klanów, Yamatai, Abyss) i Bruno Faidutti (Cytadela, Diamenty, Maskarada), a gra całkiem dzielnie trzyma się w pierwszej dwudziestce gier familijnych rankingu BGG, wyprzedzając w tej chwili tak utytułowane produkcje jak np. Kingdomino (nagroda SdJ), Small World, Potwory w Tokio (obie zdobyły polską nagrodę Planszowa Gra Roku). Pachniało to fajna grą, postanowiłem więc sprawdzić.

W tym tygodniu statki rządzą na Games Fanatic. Wczoraj Ink pisał o Transatlantyku, dzisiaj ja podzielę się wrażeniami z Keyflowera. Dzieło Sebastiana Bleasdale i Richarda Breese nie jest już co prawda tak nowe jak tytuł autorstwa Maca Gerdtsa, ale wciąż zawiera kilka świeżych rozwiązań, które trudno znaleźć w innych planszówkach. Poza tym niedawno zostało wydane w języku polskim, dzięki czemu, obecnie jego dostępność i przystępność znacznie się podniosły.

Czy gra, która na karku ma już 14 lat może stać się hitem i zdobywać nagrody? Czy nie jest już zbyt leciwa, nie ograła się, nie ma przestarzałej mechaniki? Okazało się, że tak, może zostać nagradzanym hitem, jeżeli nikt nie patrzy w jej metryki tylko na radość jaką ona daje z zabawy. W ten właśnie sposób wydane w tym roku na rynek polski Ubongo zdobyło tytuł najlepszej gry Festiwalu Gramy.