Kiedy wydawnictwo Board&Dice „opuściło” polski rynek bałem się, że już nie zobaczymy rodzimych wersji takich perełek jak Multiuniversum czy Dice Brewing. Na szczęście okazało się, że chłopacy szybko dogadali się z innymi polskim wydawcami i nasze ręce niedługo po światowej premierze trafiły m.in. Teotihuacan, Trismegistus czy Dice Settlers. Na Sierra West gracze nad Wisłą musieli poczekać nieco dłużej. Czy było warto? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w niniejszym materiale.

O czym myślicie kiedy ktoś rzuci hasło „prosty worker placement”? O Epoce kamienia? Agricoli wersji rodzinnej? Montanie? Mi hasło to od pewnego czasu kojarzy się jednoznacznie z grą autorstwa Shun Taguchi i Aya Taguchi (tych od Skylands) wydana w Polsce przez Portal Games – Little Town.

Dziś słów kilka o kolejnej grze od Queen Games i wydawnictwa Piatnika, która polską premierę miała w ciągu ostatnich kilku miesięcy a mianowicie Rune Stones, autorstwa Rudigera Dorna. Tym razem gracze wcielą się w druidów szkolących swoje umiejętności w tworzeniu kamieni runicznych i walczących o (żelazny?) tron. Po tytule spodziewałem się dużo, wszak autor znany jest z takich tytułów jak Luxor, Istanbul czy Karuba, które już dawno trafiły do mojej kolekcji i mają w niej pewne miejsce.

Lipcowe wyniki niemieckiej Kennerspiel des Jahres po raz kolejny skłoniły mnie do refleksji jakie cele stawia przed sobą ta druga (obok samej SdJ) najbardziej prestiżowa planszówkowa nagroda na świecie, do kogo jest skierowana i jak bardzo „przydaje się” graczom zaawansowanym.

Jeżeli nazwiska Shun Taguchi, Aya Taguchi obiły Wam się ostatnio o uszy, to zapewne dzięki wydanemu niedawno przez Portal Little Town. Na recenzję Małego Miasteczka i u nas przyjdzie niedługo pora, tymczasem jednak chciałem Wam opowiedzieć o innej grze autorstwa tego duetu, a mianowicie o wydanym również całkiem niedawno Skylands od Piatnik (oryginalnie Queen Games).

Pudełkową wersję gry Osadnicy: Wykreślane Imperium Portal wydał w bodajże w czerwcu 2019 r. Mimo ciekawej mechaniki i osadzenia roll&write’a w znanym i lubianym uniwersum, tytuł nie odniósł chyba dużego sukcesu i dał się wyprzedzić w wyścigu na półki wielu graczy konkurencyjnym Welcome to… czy Rzuć na tacę. Pomimo tego Portal Games postanowiło wydać w tym roku wersję mobilną O: WI, którą mam dla Was okazję dzisiaj recenzować.

Wiecie, że Viticulture Essential Edition jest jedną z zaledwie sześciu gier rankingu TOP’50 BGG, która nie doczekała się jeszcze polskiego wydania? Wyżej są tylko Spirit Island i 7th Continent. Taki stan rzeczy potrwa jednak jedynie do środy, bo właśnie 20 maja premierę będzie miało polskie wydanie gry od wydawnictwa Phanlanx.

Grę Zimna Wojna poznałem w miarę niedawno, bo dopiero przy okazji recenzowania wersji od wydawnictwa Phalanx. Tytuł mnie jednak z miejsca zachwycił, a teraz z perspektywy całego 2019 r. mogę śmiało powiedzieć, że była to najlepsza zaawansowana gra, jaką poznałem w ubiegłym roku. Niemal równo po roku od premiery podstawowej wersji, wydawca uraczył nas natomiast polską wersją dodatku o podtytule Zimna Wojna: Godzina Zero.

Najczęściej stronię od gier typu legacy. Mierzi mnie to, że niszczy się karty, pisze po planszetkach czy nakleja coś na planszę. A nawet to, że trzeba (powinno się) grać w tym samym składzie całą kampanię i, że nie można gry sprzedać lub wymienić jak już się znudzi albo po prostu nie spodoba. Z grami dla dzieci jest jednak trochę inaczej. Wiem, że będę w nią grał z synem, do tego w obecnym czasie raczej regularnie. Ponadto wiem też, że gra, którą akurat będę dla Was recenzował oparta jest na mechanice Strasznego Dworu, w który zagrywaliśmy się kilka lat temu, a ...

W czasie kiedy powinniśmy unikać wychodzenia na zewnątrz, spotkania ze znajomymi stały się czymś nieosiągalnych, a ja gram w domu głównie z synem, król kwarantanny jest u mnie jeden, choć w aż trzech postaniach (a w zasadzie pudełkach). Postaciach takich samych, a jednak skierowane do trochę innego odbiorcy. Królem tym jest Similo, wydane w Polsce przez Fox Games.