Kazaam! to nowa gra wydawnictwa Wolf Fang. Tomasz Majkowski wraz z Małgorzatą Majkowską przenoszą graczy w bardzo magiczną scenerię. Przyznam, że sam tytuł tej pozycji sugerował mi klimaty arabskie. Dżiny, magiczne lampy i tym podobne sprawy. Jednak okazało się, że mamy do czynienia z bardziej swojską magią.

Fantasy Flight Games upodobali sobie produkcje Blizzarda. Przenieśli już na planszę dwa tytuły Zamieci, czyli Warcraft i World of Warcraft. Naturalne więc, że sięgnęli po kolejny, który jest znany i uwielbiany na całym świecie.

Długo zastanawiałem się nad kupnem tej gry. Informacje z for dyskusyjnych jakie do mnie docierały były sprzeczne. Postanowiłem jednak zaryzykować i gdy nabyłem już wszystkie inne pozycje zapisane u mnie jako „a must have”, wysupłałem sporawy pieniądz na Betrayal at House on the Hill. Grę o tajemnicy, zdradzie i opętaniu, wydaną przez Avalon Hill.

Tain, to gra traktująca o tradycji. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że tradycja to rzecz święta. Na tradycję się nosem nie kręci, tylko należy ją podtrzymywać. Ale czy gra o tradycji, też stanie się tradycją? Raczej nie, choć na pewno będzie niezłą pozycją do grania pomiędzy jakimiś strategicznymi kolubrynami.

Nadciągał zmierzch. Na środku sporej hali trzech potężnych mężczyzn szykowało się do wymarszu. Jednym z nich był wielki Karl Zermann, jedyny ocalały z masakry jaka miała miejsce podczas odkopywania rytualnego ołtarza Wielkiego Koruptora Ghnoss’Golossa.

Wampiry zawsze były postrzegane jako brutalni krwiopijcy. Dopiero World of Darkness i jego Vampire: the Masquerade zmienił ten pogląd. Okazało się, że Dzieci Nocy, to istoty o wysokiej kulturze, cywilizowane i nie stroniące od wszelkich dobrodziejstw nowoczesności. Co prawda, gdy dochodzi do walki o władzę, są w stanie sięgnąć po wszelkie dostępne im środki i nie cofną się przed pobrudzeniem sobie rąk krwią. Najwyżej będą ją spijać z palców.

Moi znajomi lubią gry, w których trzeba współzawodniczyć. Współpraca nie leży w ich naturze. Dlatego też wyciągając na stół po praz pierwszy pudełko z grą Fury of Dracula miałem mieszane uczucia. Nie byłem pewien, czy taka forma współzawodnictwa, przemieszana ze współpracą się przyjmie. Na szczęście poszło gładko i Furia chwyciła.