Bohaterem pierwszego odcinka „Kilku pytań do…” jest Tomasz Bąk. Z Tomkiem znam się od kilku lat, od początku jego działalności w branży gier planszowych… ale żeby było zabawnie, do obecnej chwili nie miałem okazji spotkać się z nim osobiście – wszystko wskazuje na to że ten stan zmieni się w najbliższym tygodniu. Mam jednak wrażenie, że w kręgach około Games Fanaticowych jest on mniej znany, więc przedstawiam go Wam z tym większą radością. Żeby już nie przedłużać przejdźmy do pytań.

Chciałbym się z Wami podzielić pewnym pomysłem, który obecnie jest na etapie realizacji, a już niedługo – być może w tym tygodniu – wejdzie w fazę publikacji. Pomysł powstał gdy słuchałem Trójki – mojej ulubionej stacji radiowej.

Graczy można podzielić na dwie kategorie: zwykłych – niedzielnych, których nie interesuje autor, wydawnictwo stojące za danym tytułem i geeków – czubków (świrów), którzy potrafią nie tylko wymienić gry danego autora, wydawnictwa, ale także czekają na kolejne tytuły które mają się pojawić.

Epilog U jednego z moich planszówkowych przyjaciół, którego notabene pierwsza gra powinna być w tym roku wydana, w opisie na gg jest zdanie: „To be like Knizia”. Muszę powiedzieć, że ten opis bardzo mi się podoba. Nie chodzi o fascynację doktorem gier, chodzi o wizję, marzenie do którego znajomy dąży.

Nie tak dawno na łamach Games Fanatic recenzowałem grę Kozice (Cliffhanger), której autorem jest Günter Burkhardt. Dzisiaj chciałbym przedstawić inny tytuł tego autora, którego bohaterami są… kozy.

Rozdział 10 Gra działa, co dalej? W końcu udało nam się doprowadzić dzieło do końca. Jest temat, jest mechanika, wspólnie tworzą grę która działa, jest przetestowana, ma grupę ludzi którym bardzo się podoba. Nasze marzenie ziściło się, teraz pojawia się pytanie, co dalej? Czy chcemy grę wystawić w sieci, czy od razu planujemy uderzyć z nią do wydawcy.

Za oknem pada śnieg, mamy pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia, okresu który uwielbiam, a ja publikuję smutny rozdział. Poświęcony będzie on cnocie cierpliwości, a dokładnie reagowaniu na niepowodzenia.

Powoli zbliżam się do końca serii artykułów. Według moich pierwszych planów pozostały mi do przedstawienia jeszcze dwa rozdziały – nie licząc dzisiejszego. Chciałbym całość zamknąć jeszcze w tym roku, ale czy mi się uda? Na razie zapraszam do kolejnego rozdziału…

Nie przepadam za karciankami, dla mnie to taki gorszy brat prawdziwej gry planszowej. Prawda jest jednak taka, że kilka gier tego typu zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. Uwielbiam grać w 6 bierze, Land Unter, Flix Mix, Fasolki, Coloretto i w wiele innych, ale za każdym razem ponownie muszę przekonywać się do tej grupy gier. Ostatnio, trochę mimochodem, wpadła mi w oczy gra karciana o nazwie Cliffhanger… w pewnym sensie przypomniała mi Land Unter – którą, jak wspomniałem bardzo lubię – ilustracje są równie świetne, a bohaterami miast owieczek stały się kozice.

Ten rozdział dedykuję szczególnie sobie, mam spore problemy z robieniem dokumentacji, ale po kolei.