Moi koledzy autorzy chwalą się tu (czy też na blipie) ostatnio planowanymi wydaniami swoich gier, pochwalę się też ja.

Zastanawiałem się jak zacząć tą recenzję. Jednym z pomysłów był klimatyczny opis gry. Gdy już go napisałem, to zaraz skasowałem. Szczerze mówiąc nie pasował do tego abstrakcyjnego tytułu. Innym pomysłem było przedstawienie dorobku autora, ale na wstęp to według mnie nie pasowało. Zacząłem jeszcze inaczej… Schweinebande to gra, którą polecił mi jeden z moich przyjaciół od planszy. Stwierdził – zobacz, to fajny tytuł, taka „Hej to moja ryba” na sterydach. Zaciekawił mnie tym określeniem, postanowiłem przeczytać zasady, a jak przeczytałem to wiedziałem że muszę spróbować… mimo, że w tym okresie nie miałem specjalnego „parcia” na lekką grę.

W rozwiązywaniu tego typu problemów najważniejszą umiejętnością jest „rozumowanie wstecz”. To wyjątkowo przydatna zdolność, a przy tym niezwykle prosta, lecz obecnie ludzie bardzo mało poświęcają temu uwagi. W codziennych sprawach przewijających się w naszym życiu o wiele przydatniejsze jest „rozumowanie do przodu”, ten drugi sposób jest zaniedbywany. Sir Arthur Conan Doyle „Sherlock Holmes: Studium w szkarłacie” Wydana w Niemczech, Kanadzie, Francji, USA, Czechach, Grecji, Włoszech, Hiszpani, Holandii i na Słowacji. Od momentu wydania, to jest od 2004 roku sprzedano w samych Niemczech przeszło 700 tysięcy egzemplarzy. Można w nią grać w domu i na dworze, siedząc, chodząc i jadąc… przy ...

Jeśli jesteś miłośnikiem gier logicznych, to na pewno znasz projekt GIPF. Jeśli nie przepadasz za tego typu rozgrywką, ale lubisz grać i „siedzisz” w temacie, to na pewno słyszałeś o Krisie Burmie – Belgijskim autorze gier planszowych, dokładnie gier logicznych – autorze GIPFa. Pozostałym należy się małe wyjaśnienie. GIPF to projekt w skład którego wchodzi 6 gier logicznych: Gipf, Tzaar – który zastąpił Tamska; Zèrtz, Dvonn, Yinsh i tytułowy Pünct. Oprócz dziwnych nazw łączy je fakt, że rozgrywane są na planszach w kształcie sześciokąta, oraz wspólna filozofia pozwalająca łączyć gry ze sobą. Część z wymienionych tytułów jest bardziej znana, zyskała ...

Niejednokrotnie miałem możliwość recenzować gry Gigamica, w szczególności te logiczne. W większości przypadków była to dla mnie nie tyle praca, co przyjemność. Wydawnictwo to słynie z bardzo dobrze wydanych gier, z prostych zasad… czasami jednak nie najlepiej spisanych. W 2008 roku jedna z ich gier – Marrakesz (Marrakech) – została nominowana do Spiel des Jahres, a nawet wyróżniona. Dzisiaj chciałbym przybliżyć Wam ten tytuł, który z kilku powodów zasługuje na uwagę.

Jak pisałem w innym miejscu, stoisko Granny w Norymberdze było w tym roku „ubrane” w Krabowe obrazki… ale nie tylko. Na jednej ze ścian można było zauważyć grafiki reklamujące grę Bumerang. Również w katalogu Granny można znaleźć informację, że Bumerang zostanie w tym roku wydany przez to wydawnictwo. Miałem w ostatnim okresie możliwość zagrać kilka razy w ten tytuł, poniższy rzut okiem to moje wrażenia z tej zabawy.

Lubię gry ekonomiczne: dreszczyk emocji związany z przeliczaniem, inwestowaniem kasy to coś, czego w realu nigdy nie robię, więc mogę przynajmniej poszaleć w grze. Lubię gry pociągowe: dawnymi czasy sporo jeździłem koleją, w dzieciństwie bawiłem się kolejkami – jedna leży schowana, czeka na wnuka, bo z dziewczynami to nie zabawa; po prostu należę do grupy facetów, którzy lubią te wielkie, stalowe potwory… w sumie nie wiem dlaczego. Co się stanie gdy te dwie fascynacje zostaną złączone? Powstanie Chicago Express, gra ekonomiczna w której gracze inwestują w rozwój sieci kolejowych… tylko czy takie połączenie mi się spodoba?

Było to kilka Pionków temu, gdy poznałem Kwiatosza. Zaproponował mi wtedy, byśmy zagrali w grę Bruno Cathala i Ludovica Maublanca o bardzo intrygującym tytule – Mr. Jack. Chodziło oczywiście nie o jakiegoś nikomu nie znanego Jacka, tylko o Kubę Rozpruwacza (Jack the Ripper). W trakcie zabawy gracze wcielają się w dwie postaci, jeden w tytułowego Kubę, drugi w detektywa starającego się go złapać. Gra zauroczyła mnie, przy najbliższej okazji kupiłem ją i od tego momentu wiele razy gościła na moim stole. W ubiegłym roku po targach w Essen udało mi się poznać spory ciekawy dodatek to Jacka, wprowadzający nowe postaci, ...

Marzeniem mojego dzieciństwa były klocki, dokładnie klocki Lego. Niestety nie miałem rodziny za granicą, która mogła by mi takowe sprezentować, nie mieliśmy również tyle pieniędzy by kupić je w Peweksie. Marzenie dziecka należało czymś zaspokoić, miałem więc klocki… drewniane. Z perspektywy czasu widzę, że nie była to zła zabawka, była przede wszystkim bardzo twórcza. Czy dzisiejsza recenzja będzie opowiadać o klockach? W pewnym sensie tak, opowiem o grze, w która zbudowana jest z klocków, opowiem o Bausack.