Można grać w gry dla kilku powodów… jedni grają, bo szukają rozrywki intelektualnej, inni wyzwania, poznania nowych mechanik, jeszcze inni z powodu kontaktu z ludźmi. Wydaje mi się, że z czasem ten ostatni element jest dla mnie coraz ważniejszy.

Kilka lat temu zrezygnowaliśmy z kablówki. Niestety 99% tego co było serwowane, nie nadawało się do oglądania… a płacić trzeba było za wszystko. Były jednak programy, które lubiłem bardziej… dokumentalne: przyrodnicze, naukowe, historyczne… i Eurosport. Ten ostatni dlatego, że mogłem oglądać coś niepokazywanego w normalnej tv min Sumo.

Dokładnie tydzień temu zadzwonił domofon. Przed drzwiami czekał listonosz z paczką. Co było w środku? Oczywiście Glik. Moja pierwsza wydana gra. Było to dla mnie ciekawe przeżycie. Kolejne spełnione marzenie.

Partner – to osoba bardzo ważna. Jak ważna w życiu małżeńskim, tego chyba nie muszę pisać. Dla mnie przez lata związanego ze środowiskiem jaskiniowo-wspinaczkowym, partner kojarzy się z osobą z którą byłem związany liną, od której zależało nawet moje życie. W świecie gier planszowych również mamy do czynienia z partnerem… do grania. Dzisiaj chciałbym odpowiedzieć na pytanie, czy ta postać jest ważna.

Dzisiaj chciałem się podzielić z Wami rozmyślaniami na całkiem inny temat… ale wczorajsze wypadki zmieniły moje plany. W ostatnim okresie mam w domu remont. Nie cierpię remontów… na szczęście pierwszy etap za nami i w ramach odpoczynku postanowiliśmy wybrać się na małą wycieczkę. Przeszukując miejsca w okolicy trafiłem na „wystawę miniatur” w niedaleko położonej Czeskiej Ostrawie. Wystawa przedstawia sławne miasta i budowle w różnej skali. Dodatkowo na „Czarnych Łąkach” jest sporo innych miejsc do zwiedzenia. Spakowaliśmy się do auta i ruszyliśmy w drogę. Nie będę opisywał całej wycieczki, chcę podzielić się z Wami czymś co może być interesujące dla miłośników ...

Jedni nazywają to wiosennym przesileniem, ja nazywam zmęczeniem materiału. Przychodzę z pracy wypompowany, nie mam na nic ochoty. Bolą mnie stawy, mam inne dolegliwości… złośliwi powiedzą – starość nie radość – i będą mieli rację ;-) Miałem nadzieję wypocząć w trakcie świątecznego weekendu. Niestety nie udało się.

Minęło trochę czasu od moich ostatnich „przemyśleń”. W międzyczasie miałem kilka pomysłów na artykuły: przy okazji moich urodzin chciałem napisać o przemijaniu; wymyśliłem nowe gry które chciałbym przedstawić; ale ciągłe braki czasu spowodowały, że te pomysły nigdy nie pojawiły się w sieci.

Wczoraj po raz kolejny testowałem Wyścig psów. Taka nazwa już chyba zostanie, ale jest do niej podtytuł „kości zostały rzucone”. Mechanika jest już skończona, nie planuję ją zmieniać. Gra jak wspomniałem w poprzednim artykule, przedstawia wyścig psów. Może w niej brać udział od 3 do 6 graczy. Przy 3, każdy dysponuje 2 psami. Podstawa rozgrywki, musi być ciasno. Czym więcej psów na planszy, tym weselej. Można zagrać i w ośmiu (chociaż w tylu jeszcze nie próbowałem ;) ).

Obiecałem, że napiszę więcej o poświątecznym graniu, ale jak to zwykle bywa moje myśli poszybowały w innym kierunku. Mimo to postaram się w kilku zdaniach napisać jak było.

Weekendowe przemyślenia pod koniec tygodnia? W sumie, dlaczego nie? Ostatni okres wiązał się z dużą ilością wrażeń. Święta, odwiedziny rodziny (folko rymuje ;) ), znajomych, sylwestra. Jak spędzili ten okres pozostali blogowicze, wszyscy wiedzą, pozwólcie, że również ja się pochwalę. Samo Boże Narodzenie jest dla mnie okresem szczególnym, z powodów religijnych i rodzinnych spotkań.