Dobra… już nie będę mówić, że jak Martin Wallace, to nie wiadomo jaka gra. Albo naprawdę super, genialny, regrywalny tytuł z fantastyczną mechaniką, albo niegrywalny kasztan, którego wstyd wyciągnąć na stół. Żadnych półśrodków, żadnych sentymentów. Wielka niewiadoma. Londyn od FoxGames to druga edycja gry z 2010 roku. Nie ma planszy, nie ma drewnianych znaczników – same karty i nasze zmagania z odbudową miasta po wielkim pożarze z 1666 roku. Po tym krótkim szkicu pozostały nam już tylko klasyczne pytania: czy się udało?! Jak wyszło tym razem?!

Sherlock Holmes i profesor Moriarty… Dwóch wielkich antagonistów! Geniusz logicznego wyciągania wniosków i arcymistrz zła. Czy wiecie, że ich pojedynek i obopólna śmierć miały zwieńczyć (i to na dobre!) całą serię przygód słynnego detektywa z Barker Street? Zakończenie miało zwalać z nóg, ale przede wszystkim miało na celu pozbycie się głównego bohatera, ponieważ sir Arthur Conan Doyle miał już dość pisania kryminalnych opowiastek? Niestety (a w tym przypadku raczej stety) od przeznaczenia nie można uciec. Czytelnicy byli tak zbulwersowani brutalnym zamknięciem ich ukochanych przygód, że posunęli się do protestów i strajków. I cóż, autor nie miał wyboru, a za to ...

Miasteczka szturmem wbiły się na mój stół. Przyznam szczerze, że trochę obawiałam się tego tytułu. Cóż, nie jestem dobra w grach „przestrzennych” – zawsze udaje mi się z bezbłędną precyzją osiągnąć minusowy wynik w Patchworku. A historia lubi się przecież powtarzać… Nieoczekiwanie nie tylko udało mi się uzyskać dość satysfakcjonujące wyniki (w ogonie, ale wciąż bez wstydu), lecz także pojawiła mi się ochota na nieustanne granie… Każdy wieczór planszówkowy (w tamtych starych, dobrych czasach) musiał zakończyć się partyjką w Miasteczka. No i często też nimi się zaczynał! Jednakże, co sprawia, że ten niewielki tytuł dostarcza aż tyle frajdy?

Patrzycie na pudełko i widzicie logo wydawcy – Granna. I już do głowy wpadają wam przeróżne skojarzenia. Acha, czyli kolejna gra dla dzieci albo spokojna, familijna rozgrywka. Jednakże tutaj naprawdę pozory mogą nas bardzo zmylić. Niech nie zwiodą was rozbrykane małpki! Tym razem linia wydawnicza Expert jest naprawdę… ekspercka. Trochę pionków wystarczyło, aby stworzyć solidny, taktyczny tytuł, gdzie zwoje mózgowe będą parować, a czacha dymić. A to wszystko polano jeszcze wytrawnym sosem negatywnej interakcji. Czas, nie bacząc na podstępnych rywali przy stole, udać się do dżungli i okazać się… najlepszą pchłą, której nie straszne ani liany, ani orangutany!

Zostawmy na marginesie pytanie, czy w kosmosie cokolwiek może… brzdękać?… brzęczeć?… klekotać?… O wiele ważniejsze jest to, czy kolejna odsłona tej niezwykle popularnej serii jest jeszcze w stanie wywołać rumieńce na policzkach graczy. Tym razem zamiast lochów i smoków mierzymy się ze statkami, laserami oraz galaktycznymi problemami. A wszystko po to, aby zdobyć bogactwo, sławę i jeszcze raz bogactwo. W ruch pójdą karty, niecne plany oraz wbijanie noża w plecy. Jednak, czy formuła się nie przejadła? A może lepiej po prostu skupić się na uzupełnianiu dodatkami wersji klasycznej? W poszukiwaniu odpowiedzi zapraszam was do gwiezdnej przygody… Na koniec świata i ...

Martin Wallace jest specyficznym twórcą. Nie tylko ze względu na swój trudny charakter. Jeżeli sięgamy po gry Uwe Rosenberga, Stefana Felda czy Aleksandra Pfistera, to  wiemy mniej więcej czego możemy się spodziewać. Ich ulubione rozwiązania mechaniczne, sposób konstrukcji danego tytułu bądź stosowane przez nich pojawiające się niemal zawsze „pewniaki” , warunkują nasz sposób myślenia o ich produkcjach. Bez problemu zakładamy, czy będzie to coś dla nas, czy wręcz przeciwnie. Natomiast Martin Wallace to zupełnie inna para kaloszy. Nigdy nie wiadomo, czego po nim oczekiwać. Nieustannie kombinuje, wymyśla, zmaga się z własnymi pomysłami. Dzięki temu dostaliśmy do rąk własnych wiele fenomenalnych gier oraz… ...

Niektórzy ufają danym projektantom gier. Bez wahania kupują każdą nową pozycję od ich ulubionego autora. W końcu, i tak czy siak, dla nich będzie to pewny hit. Ja mam jeszcze gorzej, ponieważ pokładam wiarę w wydawnictwo Capstone Games. Żadna ich gra mnie nie zawiodła, wszystkie w ostateczności okazały się stałym gościem moich planszówkowych spotkań. Dlatego też nie mogłam sobie odpuścić Cooper Island, które pojawiło się na halach tegorocznego Essen. Niedawno gruchnęła wiadomość, że dzięki Portal Games doczekamy się również polskojęzycznej edycji. Niemniej czy jest w ogóle o co kruszyć kopie? Warto robić hałas?

Czasami pojawiają się takie gry, które po prostu krzyczą do ciebie : „kup mnie!”, „wybierz mnie!”, „zagrajmy”! Coś cię do nich ciągnie, coś cię ku nim nęci. Taka sytuacja zdarzyła mi się w związku ze Stworologią. Natychmiast chciałam ją zabrać do domu i wyłożyć na stół. Intrygujące wykonanie, ciekawa tematyka i obietnica przygody okraszona zarządzaniem ręką oraz rozpatrywaniem zależności (i konfliktów!) między kartami. Dołożono do tego jeszcze  jedną z moich ulubionych mechanik, czyli pick-up and deliver! Cóż… pora wyruszyć w nieprzebyte ostępy, aby poznać mityczne kreatury. Jednak, czy tak przygoda na pewno się spina i nic w niej nie chrzęści?!

Root podbił już serca graczy na całym świecie. Wiem jak to brzmi i czym to pachnie – przesłodzoną recenzją, w której wszystko jest wow, super i cudowne. Czasami jednak nie można postąpić inaczej, niż stwierdzić fakt – proszę państwa oto przed nami świetna gra, a szał i hype na kickstarterze był słuszny. Szukacie nowatorskich mechanik? Prawdziwej asymetryczności frakcji? Nowatorskiej oraz dobrze skonstruowanej otoczki fabularnej? Fantastycznej zabawy przy stole? Kochacie negatywną interakcje? Zapraszam do świata, gdzie zwierzęta wytłumaczą wam o co tak naprawdę chodzi w zdobywaniu władzy. Wydawnictwo Portal zadbało o rodzimych graczy i postarało się, aby przygody w Leśnogrodzie toczyły ...

Już sam tytuł jest majestatyczny. Czujemy patos w każdej sylabie Pojedynku Superbohaterów Deck Building Game od Egmontu. I wszystko jest też w nim zawarte. Budujemy talię i pierzemy łotrów całą potęgą uniwersum DC. Dla fanów komiksu jest to naprawdę wielka gratka. Pojawiają się ukochani posiadacze super mocy oraz uwielbiani złoczyńcy, obdarzeni głębokimi traumami oraz nie do końca jasnymi celami. Gadżety też będą. I słynne miejsca. Ale czy w ogóle warto w to grać?