W wakacje doceniłam małe, szybkie tytuły, które nie wymagają ani zbyt wiele miejsca na stole, ani nie wymuszają długiej potyczki ze skomplikowanymi regułami. Nie oznacza to, że zamieniłam wielogodzinne strategie lub gry cywilizacyjne na banalność pokroju rzuć kostką, idź w prawo/lewo, zagraj kartę. Zgadywanki, zapamiętywanie i turlanie rzadko znajdują innych fanów niż dzieci, które nie miały jeszcze okazji zetknąć się z czymś ciekawszym. Tworzenie prostych, sprawnie działających gier to prawdziwa sztuka, gdyż niezmiernie łatwo zgubić się granicę między brakiem skomplikowania a nudą. Jeśli do ich zalet ponadto dochodzi ciekawa mechanika, to radość z rozgrywki pięknie połączy się z intelektualnym spełnieniem, ...

Tajemnicze Domostwo to kooperacyjna, imprezowa gra dedukcyjna autorstwa Oleksandra Nevskiy’ego i Olega Sidorenki. Razem wypuścili jeszcze spod swoich skrzydeł bardzo prostą i dość schematyczną pozycję dla dzieci My Happy Farm oraz już o wiele ciekawszą karciankę opartą na zbieraniu setów i push your luck W cieniu tronu wydaną u nas przez Fox Games, a także inny ciekawy tytuł o podobnej mechanice Piraci 7 Mórz, którym zajęło się już wydawnictwo Rebel. W Tajemniczym Domostwie fabuła oscylowała wokół kwestii niesamowitych, dziwnych i nadprzyrodzonych. W 1920 roku utalentowany archeolog MacDowell odkrył dziwną aktywność w swoim domu położonym na malowniczych wzgórzach Szkocji. Zaprosił do ...

HMS Dolores to prosty filler, w którym wcielamy się w piratów kłócących się o podział łupów. Po zwabieniu nieostrożnego statku handlowego na skaliste brzegi wysepki, uzyskane skarby staną się zarzewiem wielu gorączkowych kłótni. Długie pertraktacje będą konieczne, ale, na szczęście, piracki kodeks pozwala na wiele… różnorodnych interpretacji. Deski pokładu HMS Dolores zbili wspólnie Bruno Faidutti oraz Eric M. Lang. Obaj należą do kategorii twórców znanych, lubianych i szanowanych. Pierwszy z nich maczał swoje palce w Cytadeli, Maskaradzie, Mystery of the Abbey, Warrior Knights czy wydanym ostatnio przez Games Factory Magazynie 51. Natomiast nazwisko drugiego wielokrotnie rozbijało bank na kickstarterze. Warto ...

Gry quizowe to jeden z moich wstydliwych sekretów. Nie olśniewają nowatorską mechaniką, nie przykuwają oczu wspaniałymi figurkami, a po pewnym czasie tracą cały swój urok, gdy zapamiętaliśmy już wszystkie odpowiedzi. Mimo wszystko od lat dziecinnych nieprzerwanie je uwielbiam. Zgadywanie, brylowanie wiedzą, rywalizacja o laur mądrości, zażenowanie oraz wstyd niewiedzy – trudno przejść obojętnie obok tych emocji. Jednak ten gatunek swoje najlepsze lata ma już za sobą, choć powoli wygrzebuje się z powtarzalności, między innymi dzięki takim tytułom jak iKnow. Swoje 3 grosze dokłada także Żyrafometr, który również nie jest typowym quizem, ponieważ zamiast do podawania odpowiedzi zachęca nas do szacowania, ...

Skull to gra imprezowa, która zdobyła bardzo wiele nagród w prestiżowych konkursach, a także utrzymuje się wysoko w rankingu gier imprezowych BGG. Wcześniej została wydana pod tytułem Gringo, gdzie motocyklowe (lub związane z meksykańskiem kultem Santa Muerte – jakie właściwie źródło ma zaproponowana tematyka nie wiedzą chyba nawet najstarsi górale) czachy nastąpiono słodkimi kangurkami i słoneczkami. W pakiecie dorzucono jeszcze reklame oraz patronat słynnego podróżnika o kontrowersyjnych poglądach. Wtedy jednak przewinęła się przez stoły bez większego echa. I teraz musi paść pytanie – czy było to słuszne zagranie ?

Król detektywów może być tylko jeden! Przeżarty przez popkulturę przenikliwy mieszkaniec Baker Street znów został zaprzężony do ciężkiej, umysłowej pracy. A może znudziło mu się już ściganie zbrodniarzy i sam postanowił zakosztować występku? Na Sherlocka Holmesa czeka wiele trudnych decyzji do podjęcia. Dzięki wydawnictwu Granna także sami gracze będą mogli sprawdzić swoje umiejętności dedukcji. Czy grze Sherlock dobrze poszło z wyciąganiem wniosków?

Wojownicy odziani w czarne stroje, bezszelestnie podkradający się do wrogów, zabierający życie za pomocą ostrych gwiazdek (手裏剣 shuriken) od dawna stanowią jeden z podstawowych elementów potocznej wiedzy na temat Kraju Kwitnącej Wiśni. Ninja (忍者) lub bardziej poprawnie Shinobi no Mono (忍の者 – całość można przetłumaczyć, dość swobodnie, jako „ukraść osobę”) zostali wielokrotnie przetrawieni przez popkulturę i wypluci przez nią w wielu różnorodnych formach. Trudno już oddzielić prawdę na ich temat od fantazji, wyobrażeń bądź pogłosek. Pierwsza wzmianka o tajemniczych skrytobójcach pojawia się w wierszu Heguriego Ujiego no Iratsume, pochodzącym z VIII wieku. Szkoleni w sztuce kamuflażu, sabotażu i złodziejstwa zamieszkiwali górskie ...

Biała koperta bezszelestnie wśliznęła się przez szparę w drzwiach. Przez jakichś czas dotrzymywała towarzystwa eleganckiemu stojakowi na buty, czerwonemu chodnikowi z nazwą hotelu oraz płaszczowi, niedbale rzuconemu na podłogę, mieszającemu swoją czerń z chłodem ciemnych kafelków.

Noc spowiła ulicę nieprzeniknioną ciemnością. Miasto powoli układało się do snu. Co chwile światło z kolejnych okien szykowało się do zbawiennego odpoczynku. Ktoś jeszcze przeklinał swój los, innemu rozsypały się z trudem zebrane puszki, a tamten szybkim krokiem udawał, że ktoś na niego czeka.