Jak się okazuje siódemka jest jednak liczbą pechową. Nie dość że mamy kilkugodzinny poślizg z opublikowaniem odcinka, to jak szybko usłyszycie nietypowe warunki nagrania sprawiły że znów mamy bardzo duże problemy z jakością dźwięku. Prawie cały czas słychać niemożliwe do usunięcia echo, jeden z nas pomimo pogłaśniania jest momentami kiepsko słyszalny, trema prowadzącego większa niż zwykle… Zastanawialiśmy się czy wogóle to puszczać. Mam nadzieję że mimo wszystko treść się spodoba, i nie odwrócicie się od nas w obliczu tych problemów. W siódmym odcinku usłyszycie redaktora serwisu Games Fanatic który dotychczas nie brał jeszcze udziału w Planszostacji – Adama Kałużę. Rozmawiamy ...

I znów na miły początek tygodnia nowy odcinek Planszostacji :-) . W szóstym odcinku omawiamy gry z rondlem: Antike, Imperial oraz Hamburgum. Następnie rozmawiamy o notowaniu zagranych gier na serwisie boardgamegeek.com, i w liście TOP 5 wymieniamy te najwięcej zagrane. Kończymy nowym konkursem – dzięki uprzejmości sklepu Hobbit mamy dla was grę Caylus Magna Carta. Życzymy miłego słuchania. Zgłoszenia konkursowe, czy jakiekolwiek komentarze prosimy przesyłać na nasz nowy adres – planszostacja@gmail.com. PS. A jeśli nie wiecie czemu Pancho na koniec liczy sekundy wyjaśnienie w tym wątku. Planszostacja – odcinek 6 [33 MB] Prośba o niezamieszczanie linku bezpośrednio do pliku MP3, ...

W 2004tym roku Andreas Seafarth wydał San Juan – karcianą wersję królującego na BoardGameGeek Puerto Rico . Jak na karcianą wersję gry planszowej była bardzo nowatorska – nie była jak to zwykle bywa jedynie uproszczeniem mechaniki z gry-rodzica, ale wprowadzała kilka bardzo pomysłowych rozwiązań których nie było dotąd w żadnej innej grze. Gra została przyjęta bardzo dobrze, dość powiedzieć że znajduje się obecnie na 37 miejscu w rankingu BGG, a na liście gier z największą ilością rozegranych partii w 2007mym roku jest siódma, tuż za Puerto Rico.

Kopę lat. Dawno nie pisałem, i pewnie radykalnie to się nie zmieni szybko – ostatnimi miesiącami ochotę mam pisać w zasadzie jedynie o Age of Steam, ale jakoś tak głupio podniecać się ciągle grą, której jedyne chyba dwa egzemplarze w Polsce mam ja i kolega z pracy, a kolejne dodruki są tylko odsuwane w niewiadomo jak odległą przyszłość…

Przy okazji różnych dyskusji co powinno być opisywane/recenzowane w SGP zacząłem się zastanawiać o jakich grach tak naprawdę ludzie chcą czytać. Mam wrażenie że panujące przekonanie jest takie że warte miejsca i czasu są tylko gry wydane w ostatnim kwartale, wszystko co starsze to już temat nudny, oklepany, każdemu znany. Tymczasem ja sam mam zupełnie inaczej…

Wtorek-Środa, Wodzisław Śląski Teraz mam małego kaca bo właśnie wypuściłem wygraną już grę przez totalną ślepotę, tak więc notka wyszła jakaś taka krótsza i bardziej bezbarwna chyba…

Poniedziałek, Gliwice Niedziela wieczór i większa część poniedziałku to przygotowania do mistrzostw – rozwiązane prawie sto problemów, przeanalizowane kilka partii zawodowców. Ogólnie siedzieć tyle godzin bez przerwy męcząc mózgownicę to żadna frajda, to co pozwalało utrzymać motywację to perspektywa nagrody – popołudnia w Kredensie z Trzewikiem i spółką. Tymczasem (jak pewnie widzieliście na forum g-p.pl) 2 godziny przed spotkaniem Trzewik napisał że dziś wyjątkowo odwołuje z braku chętnych – jak się okazało nie zauważył że się zapowiadałem… Nie ukrywam że zrobiło mi się trochę słabo :-) Szczęśliwie udało się skontaktować z Trzewikiem, okazało się że mimo braku Kredensu będzie grał ...

Właśnie odbywam planszówkową wycieczkę po Śląsku – od jutra w Wiśle są mistrzostwa Polski w go w których startuję, a że weekend wcześniej był turniej w Zabrzu postanowiłem wziąć sobie tydzień urlopu, i przypomnieć sobie o co w tej grze chodzi – odkąd wsiąkłem w eurogry (a pewnie bardziej odkąd nie możemy jeździć z Olą na turnieje za granicę – dziecko) go trafia na stół bardzo rzadko. Wygląda jednak że i na tym wyjeździe go zeszło trochę na drugi plan, więc podzielę się wrażeniami. Tak więc zupełnie nieoczekiwanie notka „typowo blogowa”:

Mam już za sobą pierwszą partię w Wysokie Napięcie – dodatek Europa Centralna/Beneluks. Pierwszą grę zagrałem na planszy Beneluks. Czemu? Mieliśmy grać w 4 osoby, a ja nie lubię grać w WN na długich wąskich mapach jeśli nie wszyscy znają grę podobnie dobrze. Za łatwo ktoś może nieświadomie postawić domek tak że wyklucza z poważnej walki i siebie i kogoś innego.

Swego czasu dość krytycznie pisałem o polskich grach w ogólności, a jednej konkretnej nowej produkcji w szczególności. Na przyszłość będę bardziej ostrożny – najbardziej oczekiwana chyba gra tego roku – Tempus – pod wieloma względami stara się dorównać poziomowi naszego podwórka. Zarzutów mam wiele.