Totem to kolejna już w tym tygodniu gra-bumerang. Wydana przed bodajże dziesięciu laty, w nieco odświeżonej szacie graficznej powraca znowu na sklepowe półki za sprawą wydawnictwa Nasza Księgarnia. W przeszłości wielokrotnie nagradzana, czy dziś znowu będzie cieszyć tak, jak dawniej?

Są takie gry, które się nie starzeją. Katamino, wydane po raz pierwszy już prawie 30 lat temu, co jakiś czas jak bumerang powraca na rynek planszówkowy. Za każdym razem w nieco innej odsłonie, z nowymi możliwościami i pomysłami na wykorzystanie kilkunastu klocków o różnych kształtach. Niby prosta układanka, a jednak prostota bywa niezwykle intrygująca…

Axio to abstrakcyjna gra logiczna stworzona przez dobrze znanego w planszówkowym świecie doktora Knizię. Przeznaczona dla 2-4 graczy, w wieku od 8 lat, zajmie nam około pół godziny… albo i więcej, bo na jednej partii zazwyczaj się nie kończy :).

Przed każdym zbliżającym się Essen śledzę zapowiedzi i nowości kilku moich ulubionych wydawnictw zagranicznych. Jednym z nich jest Blue Orange. Ich gry to często tytuły rodzinne lub średniej ciężkości euro. Cechuje je prostota zasad, niski próg wejścia, ale także niebanalna mechanika oraz piękna oprawa graficzna. I już tradycją się stało, że po każdym Essen moja półka wzbogaca się o kolejną pozycję od Niebieskiej Pomarańczy. Zaczęło się od Kingdomino, które jest jedną z moich ulubionych gier rodzinnych, potem przybyło Queendomino, a w tym roku przywędrowało do mnie Planet. I ten właśnie tytuł chcę wam pokrótce zaprezentować.

Londyn. Ciemne uliczki osnute lekką mgłą i jedna misja do spełnienia… Misja od której zależy życie setek, a nawet tysięcy ludzkich istnień… Czy okażesz się najlepszym detektywem Scotland Yardu i ocalisz miasto przed zagładą?

Katowicka knajpka Ludiversum zaprezentowała nam w ten weekend przepis na udaną imprezę planszówkową.  A więc wychodzi na to, że składniki nie są wcale takie skomplikowane, potrzeba jedynie stołów, krzeseł, gier i ludzi. Ni mniej, ni więcej – sukces murowany! A ja z kolei zapraszam na kilka refleksji o pierwszej edycji Planszówek w Spodku!

Pan Twardowski to moja ulubiona polska legenda! Od dziecka bawiło mnie to, jak przez małe niedopowiedzenie diabeł przechytrzył Twardowskiego i dopadł go w karczmie Rzym… Oczywiście sprytny szlachciura ostatecznie mu się wymknął, by, wedle legendy, wylądować na Księżycu. I choć gra planszowa Pan Twardowski właściwie niewiele ma wspólnego z treścią samej legendy, to stanowi świetny pretekst, aby sobie o niej przypomnieć…

Pamiętacie legendę o Bazyliszku – strasznym stworze, który swoim spojrzeniem zamieniał w kamień? A pamiętacie, jak udało się go pokonać? A więc zwierciadło w dłoń i udajemy się na łowy!

Dzisiejszą recenzję zacznę od tego, że uwielbiam grać z maluchami w planszówki. Mam z tego ogromną radochę, zwłaszcza wtedy, gdy wiem, że pokazuję im dobrą grę. Taką, która uczy ich myśleć, poszerza wiedzę, rozwija wyobraźnię, pozytywnie wpływa na budowanie relacji i nabywanie umiejętności społecznych. Jestem absolutnie przekonana, że wybór gry planszowej jako prezentu dla dziecka jest dużo lepszy niż kupienie mu jakiejś elektronicznej zabawki. Dziś zatem zaprezentuję grę, którą ostatnio pokochały moje przedszkolaki. Zapraszam do recenzji Parku Dinozaurów.

Gry planszowe nie tylko stają się obecnie bardzo popularnym hobby, ale pojawia się coraz więcej pomysłów na ich twórcze i ciekawe wykorzystanie. Jednym z nich jest promocja miasta lub regionu właśnie w formie gry planszowej. Świetnym przykładem jest Odbudowa Warszawy, ale zdarzyło mi się też spotkać z grą o Toruniu, o Lublinie, aż w końcu przeszedł czas na mój ukochany Rzeszów J. Miasto moich studiów, szalonej młodości, w którym pozostał kawałek mojego serducha! Zapraszam zatem wszystkich do recenzji gry Miasto Skarbów, a więc planszówkowego zwiedzania stolicy Podkarpacia!