Drogi do Rzymu od wydawnictwa Granna, to gra przeznaczona dla 2-5 graczy od ósmego roku życia. Zasady są proste, a rozgrywka dosyć szybka – trwa około 30 minut. Po zapoznaniu się z instrukcją i pierwszym rzucie oka na planszę Drogi do Rzymu nieodparcie kojarzą się z wariacją na temat Wsiąść do Pociągu – przez niektórych nawet wskazywane są jako ich łatwiejsza wersja. Jednak w trakcie pierwszej partii doszłam do wniosku, że zupełnie się z tym stwierdzeniem nie zgadzam.

Amsterdam to kolejna, po Londynie i Nowym Jorku, miniaturowa wersja gry z rodziny Wsiąść do Pociągu. Tym razem przenosimy się do XVII wieku, a zamiast znanych wszystkim wagoników na trasach rozstawiać będziemy wozy kupieckie.

Wielcy bohaterowie z całej krainy wyruszają do pobliskich lochów zmierzyć się z plugawymi sługusami zła, by zdobyć sławę i bogactwo. Przedzierają się przez kolejne komnaty pełne pułapek i niebezpieczeństw, aby zgładzić wielkiego bossa zaszytego w najgłębszych czeluściach lochu – CIEBIE. Tak, w tej grze to ty jesteś tym złym, zagrożeniem czyhającym na nierozważnych, zbyt pewnych siebie herosów.

Świat japońskich yokai – demonów i istot nadprzyrodzonych jest fascynujący i przebogaty, od dawna znajduje się w kręgu moich zainteresowań. Nie jest to jednak temat, który często pojawia się w grach planszowych (a szkoda!). Yokai wypatrzyłam jeszcze w zeszłym roku, bodajże podczas przeglądania propozycji na targi w Essen. Miłą niespodzianką była informacja, że gra pojawi się także w Polsce za sprawą wydawnictwa Fox Games. Yokai to szybka, 15-20 minutowa, kooperacyjna gra do czterech graczy, która przetestuje naszą pamięć, orientację przestrzenną i umiejętność bezsłownej współpracy.

Rok 1986 nieodłącznie kojarzy się z awarią elektrowni atomowej w Czarnobylu, w wyniku której skażone zostało ok. 140 tys. km2. Władze przesiedliły ludność z okolicznych terenów i utworzyły Strefę Wykluczenia wokół Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej w skrócie nazywaną Zoną. W grze planszowej autorstwa Macieja Drewinga i  Krzysztofa Głośnickiego zastosowano połączenie faktów i historii alternatywnej.

Pod koniec roku pisałam o grze tematycznie związanej z mitologią Cthulhu. Dlaczego by więc z początkiem nowego nie powrócić do tematu, ponownie spojrzeć w paszczę szaleństwa i  stoczyć walkę z Przedwiecznymi. Tym razem nie będę jednak pisać o grze planszowej, a jednoosobowej przygodzie RPG: Samotnie przeciwko ciemności opartej o znany system Zew Cthulhu.

Na pudełku las tropikalny, a w środku kafelki przesympatycznych małpek. Nie są one jednak głównym tematem gry. O zgrozo!, (uwaga dla wrażliwych) będziemy sterować kolonią pcheł radośnie brykającą w małpich futrach. Temat dla mnie przezabawny i potraktowany z przymrużeniem oka, choć zdarzały się głosy, że tak jakby trochę obrzydliwy i odstraszający. Także jeśli ktoś ma podobne odczucia, śpieszę donieść, że pchły są przedstawione za pomocą drewnianych znaczników, także nie oddziałują zbyt mocno na wyobraźnię i można spokojnie pominąć otoczkę fabularną ;)

Jednoręki bandyta to częsty widok we wszelkiego rodzaju kasynach. Obracające się cylindry z różnokolorowymi symbolami mają dla wielu niemal magiczną, hipnotyzują moc. Wiśnie, śliwki, dzwonki, koniczynki czy szczęśliwe siódemki – jeśli tylko uda się ułożyć je w linii możemy liczyć na wygraną.  Trefl zaoferował nam grę tematycznie opartą właśnie o tę maszynę.

Znacie takie stare, żartobliwe powiedzenie, że kosmici zawsze zaczynają atak od Stanów Zjednoczonych? Z mitologią Cthulhu jest trochę podobnie. Za każdym razem gdy słyszę o grach nawiązujących tematem do Wielkich Przedwiecznych, natychmiast przed oczami staje mi miasto Arkham i Uniwersytet Miskatonic. Nie inaczej rzecz się ma w przypadku kooperacyjnej gry Horror w Arkham: Ostatnia Godzina, która została wypuszczona na nasz rynek przez wydawnictwo Rebel. Ponownie przyjdzie nam się zmierzyć z szaleństwem i koszmarami przenikającymi do naszego świata.

Alchemia, niesamowita dziedzina łącząca w sobie różne aspekty nauki, przesądów, psychologii i religii. Znana od czasów starożytnych, czynnie praktykowana do XVIII wieku, kiedy zaczęła przekształcać się w znaną nam dziś chemię. Jej celem było m.in. stworzenie kamienia filozoficznego – tajemniczej substancji umożliwiającej zamianę ołowiu (a w niektórych źródłach dowolnego metalu) w złoto. Zajmowały się nią takie sławy jak Awicenna, Albertus Magnus, Paracelsus, Roger Bacon, Robert Boyle, czy nasz polski Michał Sędziwój (który jako pierwszy wyodrębnił z powietrza tlen). Jednym z dzieł mających niewątpliwy wpływ na powstanie i rozwój alchemii była tzw. Tablica Szmaragdowa, wierzono bowiem, że zawiera przepis na stworzenie ...