Monster Hide and Seek – nie taki potwór straszny [Współpraca reklamowa z Homosapiens Lab] Wydawca nie ma wpływu na treść recenzji
Ten tekst przeczytasz w 3 minut

Potwory – koszmary lat dziecięcych, które chowają się w szafie, pod łóżkiem i w ciemnych zakątkach pokoju. Nie wszystkie jednak muszą być straszne. Niektóre są milutkie, kolorowe i łase na cukierki.

Coś starego, coś nowego

Wiele gier planszowych dla dzieci opartych jest o memory. Oczywiście nie dzieje się tak bez powodu. Ćwiczenie pamięci poprawia koncentrację i pozytywnie wpływa na rozwój młodych umysłów. Ponadto typowo pamięciowe zadania wyrównują szanse przy grze z dorosłymi, a czasem nawet dają przewagę. Nic więc dziwnego, że to właśnie ta mechanika jest tak często wykorzystywana przy grach dla najmłodszych. Monster Hide and Seek również na niej bazuje, ale dodaje także coś od siebie.

Naszym celem, jak nietrudno się domyślić, jest znajdowanie par takich samych potworków. Odkrywamy dwie karty i jeśli nam się udało, to możemy kontynuować swój ruch, jeśli nie, kolejka przechodzi na następnego gracza. Każda zdobyta w ten sposób karta warta jest na koniec gry jeden punkt. No dobrze, ale takie przecież są podstawowe zasady prawie każdego memory. Co więc jest takiego w tej grze, co nadaje jej powiewu świeżości i odrobinę więcej głębi?

Przede wszystkim karty są dwustronne. Jednak to, że z jednej strony spogląda na nas niebieski, rogaty stworek, nie oznacza, że z drugiej znajdziemy jego kopię. Raczej należy spodziewać się czegoś zupełnie innego, na przykład pasiastego ślimaka albo żółtego i puchatego niczym wata cukrowa potworka. Dzięki temu, po błędnym odsłonięciu karty, nie musimy jej ponownie zakrywać, obrazek zmienia się, a nasz mózg próbuje nadążyć z przyswajaniem nowej informacji. Co więcej, nie możemy natychmiast zignorować poprzedniego układu, bowiem jest spora szansa, że za chwilę do niego wrócimy.

Drugim urozmaiceniem gry są karty cukierków, które przywabiają poukrywane łakomczuchy. Jeśli taką zbierzemy, nie możemy już zrobić nic innego w tej rundzie, ale dostajemy 2 punkty i odwracamy wszystkie bezpośrednio sąsiadujące w pionie i poziomie karty na drugą stronę. Ot taki bajer, żeby znać dokładnie zawartość 4 kart albo żeby namieszać w głowie przeciwnikowi. Trochę chaosu nigdy nikomu nie zaszkodziło :)

Strach ma wielkie (i urocze) oczy

Niewątpliwą zaletą gry są niezwykle proste zasady, a przy tym jest lekka, szybka i dynamiczna. Spoglądające na nas z kart potwory wyglądają przesympatycznie i wcale nie strasznie, a same karty są dosyć dobrej jakości, choć bez płóciennej faktury. Niefortunnie natomiast zostało dobrane oznaczenie punktów, które jest… pentagramem. O ile mi to zupełnie nie przeszkadza, o tyle jestem pewna, że ktoś się prędzej czy później przyczepi – zwłaszcza że jest to gra raczej nastawiona na dzieci.

Monster Hide and Seek oferuje zmienny poziom trudności. Wystarczy odrzucić wszystkie karty z wybranym potworkiem, zmniejszając tym samym ich liczbę i ułatwiając zapamiętywanie. Dzięki temu możemy bez problemu dostosować ją do wieku i umiejętności dziecka.

Nie jest to w żadnym wypadku gra skomplikowana, ale w swojej kategorii (wiek 4+) jak najbardziej się sprawdza. Targetem raczej nie jestem, a nadal miałam sporo frajdy, zwłaszcza, że rozgrywka zajmuje dosłownie kilka(naście) minut, a cukierkowa grafika nastraja pozytywnie i wywołuje uśmiech na twarzy. Monster Hide and Seek to doskonały przykład, że czasem nie trzeba wiele, by dobrze się bawić!

Gra dla 2 – 5 graczy, wiek 4+

Czas gry: 15 minut

Wydawca: Homosapiens Lab

+ proste zasady

+ urocze grafiki

– to nadal „tylko” wariacja na temat memory

 

Złożoność gry (2/10):

Oprawa wizualna (7/10):

Ogólna ocena (7/10):

Co znaczy ta ocena według Games Fanatic?
Dobry, solidny produkt. Gra może nie wybitnie oryginalna, ale wciąż zapewnia satysfakcjonującą rozgrywkę. Na pewno warto ją przynajmniej wypróbować. Do ulubionych gier jednak nie będzie należała.

Przydatne linki: